مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال استحاضه محسوب می شود و باید طبق وظیفه ی زن مستحاضه عمل نماید.

خون استحاضه حدّاقل و حدّاکثر ندارد. ‌

ترشحات زرد رنگ، خون نيست و حکم استحاضه را ندارد. در استحاضه بايد خون هرچند کم رنگ- خارج شود اما ترشحات زرد رنگ که شبيه زردابه هايي است که از زخم ها يا دمل ها خارج مي شود استحاضه نيست. تنها در صورتي که اين ترشحات، در ايام عادت يا دو روز قبل يا بعد از آن ديده شود و مجموعا با ايام عادت، از ده روز تجاوز نکند حکم عادت را دارد. در مواقع ديگر، فقط بايد وضو بگيرند و نماز بخوانند و مقدار کم و زياد آن نيز تفاوتي ندارد.

هرگاه شك كند كه خون، از زخم است يا نه و ظاهر حال او سلامت است، خون استحاضه حساب مى شود، امّا اگر وضع حال او مشكوك باشد كه خون از زخم است يا غير آن، احكام استحاضه ندارد، احتیاط کرده یعنى عبادات را انجام دهد و از آنچه بر حائض حرام است پرهیز کند تا وضع او روشن شود.

در فرض سؤال، وجود خون در محل کافى است و استمرار نیز در آن شرط نیست.

خون استحاضه غالباً كم رنگ و سرد و رقيق است و بدون فشار و سوزش بيرون مى آيد، ولى ممكن است گاهى تيره رنگ يا سرخ و گرم و غليظ باشد و با فشار و سوزش خارج شود.

يكى از خون هايى كه از زن خارج مى شود، خون استحاضه است و به طور كلّى هر خونى که از زن خارج شود و شرایط حیض و نفاس را نداشته باشد و مربوط به بکارت یا زخم یا جراحتّى در رحم نبوده باشد، خون استحاضه است و دراين موقع زن را مستحاضه مى گويند.

این کار واجب نمی باشد، اما پنهان کردن آن جزء آداب اخلاقى است.

منظور این نیست که جنین خون را مى خورد؛ بلکه منظور این است که در موقع باردارى خون در عروق مادر ذخیره مى شود و از طریق جفت یا غیر آن به جنین منتقل مى گردد و جنین موادّ غذایى و اکسیژن موجود را از همان خون مادر مى گیرد؛ همان گونه که در مدّت شیرخوارگى غالباً عادت ماهانه نیست، زیرا قسمت هایى از خون تبدیل به شیر مى‌شود و غذاى نوزاد مى گردد.

اقوام پیشین در مورد عادت ماهیانه زنان عقائد مختلفى داشتند. یهودیان فوق العاده سخت گیرى مى کردند، و در این ایّام به کلّى از زنان در همه چیز از جمله، در خوردن و آشامیدن و بستر و مجلس جدا مى شدند، در تورات کنونى احکام شدیدى در این باره دیده مى‌شود، به عکس آنان، مسیحیان هیچ گونه ممنوعیّت و محدودیّتى براى خود، در برخورد با زنان، در این ایّام قائل نبودند. و امّا بت پرستان عرب، دستور و سنّت خاصّى در این زمینه نداشتند، ولى ساکنان مدینه و اطراف آن، بعضى از آداب یهود را در این زمینه اقتباس کرده بودند، و در معاشرت با زنان در حال حیض سختگیری هایى داشتند، در حالى که سایر عربها چنین نبودند، و حتّى شاید آمیزش جنسى را در این حال جالب مى دانسته و معتقد بودند که اگر فرزندى نصیب آنها شود بسیار خون ریز خواهد بود، و این از صفات بارز و مطلوب نزد اعراب بادیه نشین خون ریز بود امّا اسلام، که در همه مسائل از افراط و تفریط پرهیز مى‌کند، و آن را نشانه نادانى و جهالت معرّفى مى‌نماید، دستور عادلانه‌اى در مورد عادت ماهیانه زنان داد، و ضمن حفظ کرامت و شخصیّت زنان، آنها را در این وضعیّت از برخى مسئولیّت هاى دینى معاف نمود.

انجام کارهای خانه توسط حائض و خوردن غذایی که توسط حائض پخته شده است اشکالی ندارد.

منظور این است که در هر جلسه خواندن هفت آیه کراهت دارد و اگر در مجلس دیگری حضور پیدا نماید دوباره بخواند کمتراز هفت آیه اشکالی ندارد.