مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنانچه در ایام عادت ماهانه نزدیکی صورت بگیرد علاوه بر این که زن و مرد مرتکب گناه شده اند، بهتر است مرد کفاره بدهد (اختصاص به مرد دارد) و كفّاره آن، در ثلث اوّل روزهاى حيض، يك مثقال طلاى سكّه دار، يا قيمت آن است (مثقال شرعى 18 نخود مى‏باشد) و اگر در ثلث دوم باشد نيم مثقال و اگر در ثلث سوم باشد يك چهارم مثقال است. بنابر اين، اگر ايّام عادت شش روز باشد دو روز اوّل يك مثقال، دو روز وسط نيم مثقال و دو روز آخر يك چهارم مثقال شرعی كفّاره دارد.

وطی در دُبُر در حالت حیض، بنابر احتیاط واجب جایز نمی باشد.

نزديکي(دخول) با همسر در ايام عادت ماهيانه (حتي اگر لکه کمرنگي ببيند) بر مرد و زن حرام است اما لذتهاي ديگر و بازی کردن با همسر مانعي ندارد و کفاره هم ندارد.

در صورتى که ضرورتی وجود داشته باشد مانعی ندارد.

در صورتى که در مسجد نباشد، و نیّت نماز نکنند مانعى ندارد؛ هر چند بظاهر همراه جمعیّت بصورت نماز برخیزند.

تمام عبادتهايى كه با وضو يا غسل يا تيمّم انجام مى شود، مانند نماز و روزه و طواف خانه خدا، برای زن حائض حرام می باشد؛ ولى به جا آوردن عباداتى كه طهارت در آن شرط نيست مانند نماز ميّت مانعى ندارد.

در صورتى که تمام شرایط حیض در آن جمع باشد، حیض محسوب مى شود.

زنى كه شك دارد يائسه شده يا نه، هر گاه خونى ببيند و نداند حيض است يا نه، بايد بنا بگذارد كه حيض است و هنوز يائسه نشده است.

زنان سيّده و غير سيّده هر دو بعد از تمام شدن پنجاه سال قمرى يائسه مى شوند، يعنى اگر در اين سن و سال خونى ببينند خون حيض نيست و استحاضه است مگر این که خون جراحت و مانند آن باشد و سن يائسگي مربوط به خون هاي مشکوک است؛ بنابر این هرگاه خوني که پس از سن يائسگي مي بينند تمام شرايط حيض را داشته باشد، عادت ماهانه محسوب ميشود و باید مطابق آن عمل کنند.نکته اینکه در مورد زن یائسه: 50 سال قمری تقریبا 543 روز و 18 ساعت ، یعنی 18 ماه و سه روز کمتر از 50 سال شمسی است. بنابراین، سنّ یائسگی به سال شمسی تقریباً 48 سال و 6 ماه می شود.

هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند يا گمان داشته باشد كه اگر نماز را تأخير بيندازد حائض مى شود، بايد فوراً نماز را بخواند.

هرگاه زن بگويد حائض هستم يا از حيض پاك شده ام، حرف او قبول است، مگر اين كه مورد سوءظن باشد.

مستحب است زن حائض در وقت نماز خود را از خون پاك كند و دستمال و پنبه را عوض نمايد و وضو بگيرد، يا اگر نمى‏تواند تيمّم كند و در جاى نماز خود رو به قبله بنشيند و مشغول ذكر خدا و دعا و صلوات شود.‌