مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

زنى كه عادت عدديّه دارد اگر بيشتر از شماره عادت خود، خون ببيند و از ده روز بيشتر شود چنانچه همه خون هايى كه ديده يك جور باشد بايد از موقع ديدن خون به شماره روزهاى عادتش حيض و بقيّه را استحاضه قرار دهد و اگر چند روز آن نشانه حيض دارد بايد همان را حيض قرار دهد و اگر بيشتر از ايّام عادت او باشد از آخر آن كم مى‏كند و اگر كمتر از ايّام عادت او ست، بايد آن روزها را با چند روز بعد از آن كه روى هم رفته به اندازه عادتش شود، حيض قرار دهد و بقيّه را استحاضه.

در فرض سؤال، اگر خونى ببينند كه نشانه هاى حيض داشته باشد، بايد فوراً عبادت را ترك كنند و چنانچه بعد بفهمند حيض نبوده، بايد عبادتهايى را كه به جا نياورده اند قضا كنند، ولى اگر نشانه هاى حيض را نداشته باشد بر طبق حكم مستحاضه عمل می كنند تا ثابت شود كه خون حيض است.

در فرض سؤال به محض ديدن خون در ايّام عادت، عبادت را ترك مى كنند.

اگر ده روز يا كمتر خون ببيند همه اش حيض است و اگر بيشتر از ده روز ببيند، بايد روزهايى كه خون او نشانه حيض دارد حيض قرار دهد (به شرط اين كه كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد) و اگر بيشتر باشد، يا همه روزها را يك جور ديده، احتياط واجب آن است كه هفت روز اوّل را حيض قرار دهد و بقيّه را استحاضه.

هرگاه سه روز پشت سر هم خون ببيند و پاك شود چنانچه دوباره خون ببيند و تمام ايّامى كه خون ديده یا در بین آن پاک بوده، روى هم رفته از ده روز بيشتر نشود، حیض است؛ البتّه روزهايى كه در وسط پاك بوده، حكم زنان پاك را دارد و باید عبادات خود را انجام دهد.

این کار در صورتي که ضرر مهمي نداشته باشد اشکالي ندارد، و چنانچه لکه هايي ببيند ولي سه روز اول متصل و پي در پي نباشد حکم استحاضه را دارد.

هرگاه زن در وسط نماز حائض شود نماز او باطل است و نبايد ادامه دهد، ولى اگر شك كند كه حائض شده يا نه، نماز او صحيح است.

نماز و روزه های آن چند روز صحیح بوده است.

در صورتی که علامتی برای لکه بینی وجود نداشته باشد غسل او صحیح است و نماز و روزه هایش نیز صحیح می باشد.

هنگامى كه زن از حيض پاك شود بايد براى انجام عبادات خود غسل كند و اگر دسترسى به آب ندارد تيمّم نمايد، دستور غسل حيض مثل غسل جنابت است و از وضو نيز كفايت مى كند، ولى احتياط مستحب آن است كه وضو هم بگيرد (خواه پيش از غسل باشد يا بعد از غسل).

نمازهاى روزانه كه زن در حال حيض نخوانده قضا ندارد، ولى روزه واجب را بايد قضا كند.

هرگاه زن در اوّل وقت به اندازه انجام واجبات يك نماز پاك باشد و نماز نخواند و حائض شود، آن نماز را بايد بعداً قضا كند و در اندازه وقت براى انجام واجبات بايد ملاحظه حال خود را نمايد، مثلًا براى مسافر به اندازه دو ركعت و براى حاضر، به اندازه چهار ركعت و كسى كه وضو ندارد، وقت وضو را نيز بايد در نظر بگيرد و همچنين تطهير لباس و بدن و اگر فقط به اندازه خود نماز وقت داشته باشد احتياط واجب ، قضا كردن نماز است.