مرد گناه كرده و مستحق تعزير است؛ لكن در فرض مسئله ضامن ديه آن زن نيست.
در صورت عدم تقصیر و یا عدم سهل‌انگاری طبیب این علل به وجود نیامده طبیب ضامن نیست. در مورد مدیر بیمارستان و مسئول برق نیز همین‌گونه است.
در صورت عدم تقصير و عدم سهل‌انگاری، طبيب ضامن نيست. در مورد مدير بيمارستان و مسئول برق نيز همین‌گونه است.
چنانچه نفربر را براى شستشو می‌برده و همه می‌دانسته‌اند و بعضى به میل خود سوار آن شده‌اند یا باقی‌مانده‌اند، راننده ضامن نیست و همچنین اگر ماندن آن‌ها روى نفربر موجب نجات آن‌ها می‌شده و آن‌ها عجله کرده‌اند و خود را به آب پرتاب کرده‌اند، باز راننده ضامن نیست. ادّعاى راننده مبنى بر این‌که مافوق دستور داده، درحالی‌که طرف منکر باشد هیچ فایده‌ای ندارد حتّى اگر منکر هم نباشد باز مسؤولیت او را از بین نمی‌برد.
كسى كه مباشر ايجاد ضرر و زيان است ضامن است. مگر اينكه قبلاً از طرف مقابل برائت گرفته و در كارهاى خود كوتاهى ننموده باشد.
چنانچه به‌صورت طبیعی اتفاق بیافتد فروشنده ضامن است.
اگر دستيار در كار خود مستقل و از خطرات آگاه باشد ضامن است و اگر به‌صورت آلت دست استاد باشد ضامن نيست.
اگر دستيار در كار خود مستقل و از خطرات آگاه باشد ضامن است و اگر به‌صورت آلت دست استاد باشد ضامن نيست.
دستيار مسئول است؛ مگر اينكه تخلّف استاد از وعدهاش سبب اين مشكل شده باشد كه در اين صورت هرچند دستيار مقصّر است، ولى مىتواند خسارتى را كه پرداخته از استاد كه او را مغرور ساخته (فريب داده) بگيرد.
این مسئله دو حالت دارد: حالت اوّل این است که عرف پزشکان، پزشک را در برابر فرانگرفتن معلومات جدید مقصّر می‌شناسند، در این صورت ضامن است. حالت دوم آن است که فراگرفتن آن مسائل را وظیفه طبیب نمی‌دانند، بلکه جزء تکامل علم محسوب می‌شود، در این صورت مسئول نیست.
چنانچه به‌صورت طبیعی اتفاق بیافتد فروشنده ضامن است.
با توجه به آنچه در سؤال مطرح می‌شود دلیل مسئله این است که هنگامی‌که افراد وارد بازى می‌شوند عملاً از یکدیگر نسبت به حوادثى که در طبیعت بازى احیاناً نهفته است و حتّى اگر طبق مقررات هم عمل کنند باز هم این حوادث پیش می‌آید، برائت ضمنى می‌جویند، شبیه برائتى که طبیب لفظاً یا عملاً از مریض می‌گیرد و این کار سبب برائت ذمّه او می‌شود.
