مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتياط واجب آن است كه خسارت را جبران كند.

آری؛ كسى كه با سرمايه شركت معامله می‌کند اگر قرارداد خاصی با او نگذاشته باشند و برخلاف معمول عمل كند ضامن می‌باشد

هر کس معتقد باشد واقعاً در چشمش اثری است که با آن می‌تواند آسیب به دیگری برساند، اگر از آن استفاده کند و خسارتی وارد شود ضامن است.

هرگاه خطا براثر مسامحه قاضی بوده خود او ضامن است و اگر به‌طور طبیعی و به‌عنوان اینکه انسان محل سهو و نسیان است باشد جبران از بیت‌المال خواهد بود

اگر کوتاهی از شاهد بوده او ضامن است و اگر فعلاً توانایی ندارد باید منتظر بمانند تا توانایی پرداخت را پیدا کند.

این مورد منصرف از خطأ می‌باشد و علاوه بر آن ضمان عاقله خلاف اصل است و به‌قدر متیقن آن اکتفا می‌شود بنابراین کسی که خسارت وارد کرده ضامن دیه و جبران خسارت بر دیگری می‌باشد.

درصورتی‌که جرم استناد به هر دو داشته باشد، به همان نسبت كه استناد دارد، ضامن است.

با توجّه به این‌که سبب، اقوی از مباشر است، ضمان متوجّه سبب يعنى معلّم مى‏شود؛ نه مباشر.

شخص معرف ضامن است

درصورتی‌که پزشک سهل‌انگاری نکرده باشد و از بیمار یا اولیاى وى برائت گرفته باشد ضامن نیست.

آری؛ كسى كه با سرمايه شركت معامله مى‏كند اگر برخلاف قراردادى كه با او كرده‏اند خریدوفروش كند و خسارتى پيش آيد ضامن است.

در شرایط بالا، مالک محل مسئولیتی ندارد مگر این‌که آن محل داراى ویژگی‌های خاصی بوده که موجب خطر می‌شده و مالک می‌دانسته و در اعلام آن کوتاهى کرده باشد.