مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هر کس معتقد باشد واقعاً در چشمش اثری است که با آن می‌تواند آسیب به دیگری برساند، اگر از آن استفاده کند و خسارتی وارد شود ضامن است.

این مورد منصرف از خطأ می‌باشد و علاوه بر آن ضمان عاقله خلاف اصل است و به‌قدر متیقن آن اکتفا می‌شود بنابراین کسی که خسارت وارد کرده ضامن دیه و جبران خسارت بر دیگری می‌باشد.

اگر دو طرف پیشنهاد کارشناس کرده‌اند خرج کارشناسى بر عهده هر دو می‌باشد و نسبت به خسارت، اگر خانه صاحب ناودان قبلاً ساخته‌شده و مطابق عرف و عادت بوده، خسارتى بر عهده او نیست.

احتیاط آن است که در طلا و نقره نمی‌توان شرط عدم ضمان نمود.

آرى هرکدام به‌تناسب مسئول‌اند. مگر این‌که قرارداد خاصی در میان کارگر و کارفرما باشد.

درصورتی‌که در مسئله زایمان خلافى از عامل (دکتر زایمان) سر نزده، ضامن نیست.

درصورتی‌که پزشک سهل‌انگاری نکرده باشد و از بیمار یا اولیاى وى برائت گرفته باشد ضامن نیست.

اگر وحشى شدن و خطرناك بودن مسلّم باشد و صاحب گاو آن را برگردانده باشد ضامن است، بنا بر احتياط واجب.

هرگاه انسان بخواهد ضامن شود كه بدهى كسى را بدهد مى‏تواند صيغه لفظى بخواند و یا به‌وسیله امضا كردن ضمانت‌نامه يا هر كار دیگر اين مطلب را به طلبكار بفهماند.

پزشك بايد نهايت تلاش خود را در فراگيرى بكند و چنانچه قبل از درمان از بیمار برائت براى رفع ضمان به عمل بیاورد مسئول نيست.

چنانچه به‌صورت طبیعی اتفاق بیافتد فروشنده ضامن است.

مقصّر درهرحال فقط کارگر مزبور است. ولى چنانچه طبق قوانین کار قراردادى با کارگر داشته که خسارت او را در چنین فرضى بپردازد، لازم است طبق آن قرارداد عمل شود.