اولاً در شرایع سابق نیز ختنه بوده است و ثانیاً خداوند این عضو را آفریده که در دوران جنینی آن قسمت از جنین را حفظ کند و پس از تولد عضو زائدی محسوب می‌شود مانند بند ناف بچه که پس از تولد بریده می‌شود.
باید مجدداً به‌طور کامل ختنه کند و در زمان ما کار مشکلى نیست.
اگر ضرر مهمی داشته باشد واجب نیست.
ختنه کردن وظیفه ای است مربوط به همه مسلمین و فرقی بین افراد در این حکم نیست.
اگر بچه ختنه نشده را وادار به احرام كنند، يا او را محرم نمايند، احرام و تمام طواف‌هایش صحيح است؛ زيرا در طواف صبى ختان شرط نيست.
درصورتی‌که خودش بتواند باید به این کار اقدام کند یعنی او را نزد طبیبی ببرند تا او را ختنه کند.
آنچه در مورد پرده بکارت در سؤال مطرح‌شده یک مغالطه زشت و نادرست است. غلاف موجود در محل ختنه در دوره جنینی مفید است ولی پس از تولد مزاحم است و به خاطرجمع شدن قطرات بول یا منی در زیر آن سبب بروز بیماری‌هایی ازجمله سرطان قسمت بالای آلت می‌شود؛ درحالی‌که وجود پرده بکارت دلیل بر پاکی و تقوی و قداست دختر است و همان‌گونه که امیرمومنان (علیه‌السلام) فرموده این‌یک مهر الهی تقوی است و از میان بردن آن قبل از ازدواج راه را برای انحراف دختران و گسترش فساد در جامعه اسلامی کاملاً هموار می‌سازد.
بايد از طريقى كه مشكلات آن كمتر استفاده كرد و اين منوط به تشخيص اهل خبره است.
در روز هفتم مستحب است.
هرگاه مكلّفى كه ختنه نشده مستطيع گردد (مانند كسى كه تازه‌مسلمان شده) چنانچه بتواند ختنه كند بايد در همان سال به حج برود و اگر نتواند، حج را به تأخیر مى‌اندازد تا ختنه شود و اگر ختنه كردن براى هميشه براى او ضرر دارد، بايد با همان حال حج را بجا آورد. (ولى احتياط مستحب آن است علاوه بر این‌که خودش طواف مى‌كند، نايبى هم بگيرد تا براى او طواف كند).
احرام كسى كه ختنه نشده صحيح است، ولى طواف و نماز طواف‌های او باطل است و در احرام باقى مى‌ماند. مگر آن‌که ختنه‌کرده و سپس طواف و نماز طواف را بجاى آورد.
