مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

عقد دائم به عقدی گفته می‌شود که مرد زن را برای همیشه به عقد خود درآورده و زنى را كه به اين عقد درمی‌آید «دائمه» گويند.

براى خواندن صيغه عقد دائم كافى است كه زن بگويد: «زَوَّجْتُكَ نَفْسِي عَلَى الصَّداقِ الْمَعْلُومِ» (يعنى خود را به همسرى تو درآوردم به مهرى كه معيّن شده) و مرد هم بعدازآن بگويد: «قَبِلْتُ التَّزْويجَ» (يعنى قبول كردم اين ازدواج را) و اگر ديگرى را براى اين كار وكيل كنند كافى است كه وكيل زن بگويد: «زَوَّجْتُ مُوَكِّلَتي مُوَكِّلَكَ عَلَى الصَّداقِ الْمَعْلُومِ» (موكّله خودم را به همسرى موّكل تو با مهر معلوم درآوردم) وكيل مرد نيز بگويد: «قَبِلْتُ لِمُوَكِّلي هَكَذا» (من نيز همين‏گونه از طرف موكّل خودم قبول كردم).

صیغه‌ی مزبور صحیح است ولی بهتر آن است که آن را مجدداً تکرار کنند.

این کار وجهی ندارد و عقد دوّم فاقد اثر است. ولی انجام آن به‌صورت صوری اشکالی ندارد.

عقد مذكور صحيح است، ولى اين شرط خالى از اشكال نيست.

تعيين مهر در عقد دائم واجب نيست و بدون آن عقد صحيح است، ولى بعداً چنانچه با زن نزديكى كند بايد مهر او را مطابق معمول زن‌هایی كه مثل او هستند بدهد.

در فرض سؤال مجدداً عقد را بخوانند ولى اگر قبلاً فرزندانى به وجود آمده باشند، حلال‌زاده‌اند.

راه آن فقط طلاق است و در عدّه می‌تواند با او ازدواج نماید به‌شرط این‌که طلاق رجعى نباشد و اگر طلاق رجعى است باید بعد از تمام شدن عدّه او را به عقد موقّت درآورد.

در ازدواج دائم اشکال دارد و احتیاط واجب در ترک چنین شرطی (از طرفین) است، درهرصورت عقد صحیح است.

چنین شرطی صحیح نیست و با شرط، تنها امور اعتباری تغییر می کند ولی امر تکوینی خارجی مانند خویشاوندی و زوجه شدن و احکام الهی مترتب بر آن را نمی توان تغییر داد، ولی می تواند در عقد دائم شرط کنند که مطالبه ارث نکنند یا در زمان حیات چیزی بگیرند و در عوض شرط کنند مطالبه ارث نکنند.

این شرط اشکال دارد، ولی هرگاه در ضمن عقد شرط کند که زن نفقه خود را ببخشد، مانعی ندارد.

شرط مزبور منصرف به ازدواج دائم است و شامل عقد موقّت کوتاه مدّت نمی‌شود. ولى اگر عقد موقّت براى مدّت طولانى، مثلاً چند سال باشد، زن (طبق شرایط عقدنامه) وکیل در طلاق خواهد بود.