با شرط، تنها امور اعتباری تغییر می‌کند ولی امر تکوینی خارجی مانند خویشاوندی و زوجه شدن و احکام الهی مترتب بر آن را نمی‌توان تغییر داد. ولی می‌تواند در عقد دائم شرط کند مطالبه ارث نکند یا در زمان حیات چیزی بگیرد و در عوض شرط کند مطالبه ارث نکند؛ و در عقد موقت می‌تواند از ثلث برای زوجه وصیت کند.
آری؛ صحیح است درصورتی‌که با توافق طرفین باشد.
این مهریه مجهول و باطل است و به‌جاى آن باید مهرالمثل بپردازد.
در عقد دائم تمام مهریه را بنابر احتیاط واجب شامل می‌شود و در عقد موقت به مقدار زمانی که آماده برای همخوابی بوده است مهریه به او تعلق می‌گیرد.
هرگاه نسبت به عقد دائم به اهمان شخص بعد از پایان عقد موقت اجازه گرفته است عقد او صحیح است.
شرط مزبور منصرف به ازدواج دائم است و شامل عقد موقّت کوتاه مدّت نمی‌شود. ولى اگر عقد موقّت براى مدّت طولانى، مثلاً چند سال باشد، زن (طبق شرایط عقدنامه) وکیل در طلاق خواهد بود.
این شرط اشکال دارد، ولی هرگاه در ضمن عقد شرط کند که زن نفقه خود را ببخشد، مانعی ندارد.
چنین شرطی صحیح نیست و با شرط، تنها امور اعتباری تغییر می کند ولی امر تکوینی خارجی مانند خویشاوندی و زوجه شدن و احکام الهی مترتب بر آن را نمی توان تغییر داد، ولی می تواند در عقد دائم شرط کنند که مطالبه ارث نکنند یا در زمان حیات چیزی بگیرند و در عوض شرط کنند مطالبه ارث نکنند.
در ازدواج دائم اشکال دارد و احتیاط واجب در ترک چنین شرطی (از طرفین) است، درهرصورت عقد صحیح است.
راه آن فقط طلاق است و در عدّه می‌تواند با او ازدواج نماید به‌شرط این‌که طلاق رجعى نباشد و اگر طلاق رجعى است باید بعد از تمام شدن عدّه او را به عقد موقّت درآورد.
در فرض سؤال مجدداً عقد را بخوانند ولى اگر قبلاً فرزندانى به وجود آمده باشند، حلال‌زاده‌اند.
تعيين مهر در عقد دائم واجب نيست و بدون آن عقد صحيح است، ولى بعداً چنانچه با زن نزديكى كند بايد مهر او را مطابق معمول زن‌هایی كه مثل او هستند بدهد.
