مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

قصاص یا عفو مشکل است، مگر جایى که براى مصلحت صغار ضرورت قطعى داشته باشد.‌

اگر فاصله زیاد باشد باید جانى را با اخذ وثیقه کافى آزاد کرد.‌

تمام کسانى که از مال ارث مى برند حقّ قصاص دارند مگر زوج و زوجه که حقّ قصاص ندارند ولى در دیه سهیمند.‌

آری حق او محفوظ است ولی باید سهم دیه سایر ورثه را بپردازند‌

اگر کبیرها بخواهند قصاص کنند باید سهم صغیرها را به ولىّ یا قیّم آنها بدهند.‌

اگر بعضى خواهان دیه باشند، بقیّه حقّ قصاص دارند به شرط این که سهم دیه بقیّه را بپردازند و اگر بعضى عفو کنند بقیّه حقّ قصاص دارند ولى سهم دیه را باید به شخص جانى و ورثه او بپردازند.‌

ولىّ دم در این صورت امام و حاکم شرع است.

حاکم شرع اولیاى دم را حاضر مى کند، و به آنها پیشنهاد اسلام مى نماید; اگر پذیرفتند، اختیار قاتل را به دست آنها مى دهد، قصاص کنند یا دیه بگیرند. و اگر اسلام را نپذیرفتند، حاکم شرع دیه مى گیرد، و به بیت المال مى دهد.‌

در این گونه موارد حاکم شرع ولىّ صغیر است، که احقاق حق کند. در این گونه موارد حاکم شرع ولىّ صغیر است، که احقاق حق کند.‌

با وجود پدر نوبت به جد نمى رسد.‌

مجنىّ علیه صاحب حق است، و از او به ورثه مى رسد.‌

اگر کسی که حق قصاص دارد از دنیا برود این حق به ورثه اش منتقل می شود (غیر از همسر) و اگر قبل از فوت توافق بر دیه شده، دیه به همه ورثه تعلق می گیرد (حتی همسر) و اگر قاتل تنها وارث باشد حق به امام منتقل می شود.‌