مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

دیه بر عهده کسى است که این دستور را به او داده است.

در بسیاری از ابواب دیات، برای سهولت کار تنها به‌وسیله دینار دیه تعیین‌شده است.

احتیاط واجب این است که طبیب با بیمار یا کسان او شرط کند که دیه را خودشان بپردازند و الا خودش باید عهده‌دار بشود (بنابر احتیاط)

دیه سقط در این جا بر عهده مادر است و دیه او به حاکم شرع مى رسد و در مصارف بیت المال مصرف مى شود.

راننده مقصر باید دیه ی جنین ها را پرداخت نماید.

دیه سقط بر عهده کسى است که دارو را مصرف می‌کند.

دیه بر عهده هر دو است، هرکدام به مقدارى که در آن کار سهیم بوده‌اند.

اگر در حفظ جنین مطابق معمول کوتاهى کرده باشد مسئول است و باید دیه پرداخت نماید.

در قتل عمد جنین دیه است و قصاص نیست حتّى جنین کامل، زیرا اوّل اینکه عمومات قصاص شامل جنین نمی‌شود. دوّم اینکه در روایات متعدّدى که در باب دیه جنین واردشده، تعبیراتى وجود دارد که یا صریح در قتل عمد است و یا اعم از قتل عمد و خطا و شبه عمد است و در همه آن‌ها تصریح به دیه شده و ثالثاً برفرض که مصداق شبهه شود، حدود و قصاص تُدْرَاُ بالشّبهات به‌خصوص اینکه فتواى به جواز قصاص در باب جنین از کسى از مشاهیر فقها دیده نشده است جز در موارد نادر.

نگهداری آن واجب نیست و دیه به آن تعلّق نمی‌گیرد.

عنوان جنین از همان لحظه انعقاد نطفه به آن اطلاق می‌شود و تفاوتی بین لقاح طبیعی و مصنوعی نیست.

درصورتی‌که یقین یا خوف خطر یا ضرر مهمی براى مادر نباشد جایز نیست و دیه دارد.