ديه جنين بنا بر احتياط واجب به شرح زير است: در بيست روز اول (که نطفه است) 15 مثقال معمولي طلا و در بيست روز دوم (که علقه است) 30 مثقال و در بيست روز سوم (که مضغه است) 45 مثقال و در بيست روز چهارم (که عظام است) 60 مثقال و در بيست روز پنجم (که لحم است) تا زماني که اعضاء کامل شود و قبل از آنکه جنين در شکم مادر به حرکت درآيد 75 مثقال و پس از دميدن روح در پسر ديه کامل و در دختر نصف ديه کامل تعلق می‌گیرد.
درصورتی‌که زن بدون اختیار شوهر خودش را کنار بکشد و دیه‌ی آن ده دینار است که توسط زن لازم است پرداخت شود.
درصورتی‌که جنین کامل شده و روح در آن دمیده نشده دیه آن صد دینار است و فرقى میان مؤنث و مذکّر نیست و اگر روح در آن دمیده شده باشد در مذکر هزار دینار و در مؤنث پانصد دینار و در مواردى که مشکوک باشد هفت‌صد و پنجاه دینار است.
دیه به ورثه‌ای که دخالت نداشته‌اند می‌رسد و رضایت و عدم رضایت اهمیت ندارد، البته اگر امر کرده باشند یا زباناً تشویق کرده باشند، از دیه ارث نمی‌برند.
دیه جنین بر کسانی است که در سقط دست داشته‌اند، چنانچه مادر با میل و اختیار، خود را در اختیار طبیب قرار داده که سقط کند نیمی از دیه بر عهده اوست و باید علاوه بر پرداخت دیه از گناه بزرگی که مرتکب شده‌اند به‌طورجدی توبه کنند و با اعمال نیک آینده، گذشته را جبران نمایند.
به هر تعدادى که باشد دیه تعلّق می‌گیرد (هرکدام یک دیه).
هرگاه بارداری ضرر مهمی برای او داشته باشد این کار جایز بوده ولی احتیاط واجب آن است که دیه را بدهد و یا از کسانی که دیه به آن‌ها می‌رسد حلالیت بطلبد.
درصورتی‌که یقین داشته باشد سبب سقط بچه نزدیکی است دیه تعلق می‌گیرد و از دیه چیزی به پدر و مادر نمی‌رسد.) پدر و مادر باید مشترک دیه را بپردازند)
احتیاط واجب پرداختن دیه به مقدار هشت‌صد درهم است اگر جنین کامل باشد.
