هرگاه موجب لمس و نظر حرام نشود مانعى ندارد; مگر اينكه ضرورت فردى يا اجتماعى ايجاب كند و در صورت ضرورت (به تشخيص اطبّاى مورد وثوق) مادام كه دسترسى به جنس موافق است، مراجعه به جنس مخالف جايز نیست.
دلیل حرمت این است که زوجیت با فوت قطع می‌شود، به دلیل اینکه زن باید عده نگه دارد و ارث هم نمی‌برد.
پایان دادن به حاملگی در این سن جنین، تنها در صورتی جایز است که برای جان مادرخطری داشته باشد.
آن مقدار كه می‌توانند، از سرايت به ساير اعضا جلوگيرى می‌کنند و بقيّه مانعى ندارد و نمازشان صحيح است.
در فرض مسئله كه ضرورت است اشكالى ندارد.
درصورتی‌که قبلاً زوج و كسان او اظهار داشته‌اند كه از سلامت كامل برخوردار است زوجه می‌تواند به‌عنوان تدليس، نكاح را فسخ كند. در غير اين صورت، هرگاه ثابت شود زندگى با آن مرد مستلزم عسر و حرج شديد است حق دارد از حاكم شرع تقاضاى طلاق كند.
بنا بر احتياط واجب نمی‌تواند امام جماعت شود; حتّى براى مثل خودش.
اگر ناقص‌الخلقه شدن او قطعى و شديد است و در مراحل نخستين باردارى و قبل از رسيدن به مرحله جنينِ كامل باشد و راه درمان نيز منحصر به اين راه گردد مانعى ندارد.
در فرض مسئله احتياط واجب آن است كه به مقدارى كه ضرر ندارد غسل كند و در مواردى كه ضرر دارد تيمّم جايز است، ولى وضو را نيز احتیاطاً بگيرد. اين در صورتى است كه ذرات منى در بول مستهلك نشود، ولى اگر مستهلك شود احتياج به غسل نيست. همچنين اگر شك داشته باشد كه آن ذرات منى است يا رطوبت‌های چسبنده ديگر، كه احياناً از انسان دفع می‌شود، غسل ندارد.
جايز است; ولى بايد به شكلى باشد كه بدآموزی يا مفسده ديگرى بر آن مترتّب نشود.
