تیمم کردن کسی که هر دودستش از مچ قطعشده
كسى كه هر دودستش قطع گرديده، ولى ذراع هر دودست او باقى است، وظيفه او در تيمّم چيست؟
از ذراع بهجای كف دست استفاده كند.
از ذراع بهجای كف دست استفاده كند.
ذراع را بهجای كف دست قطعشده قرار دهد.
تيمّم او باطل است و اگر با آن نماز خوانده بنا بر احتياط واجب اعاده كند.
اگر بتواند اطراف چشم را بشويد، بايد وضو بگيرد والاّ تيمّم كند.
هرگاه آب دارد ولى میترسد اگر وضو بگيرد بيمار شود، يا بیماریاش به طول انجامد، يا شدّت پيدا كند، يا معالجه آن سخت شود، در تمام اين موارد بايد تيمّم كند. ولى اگر مثلاً آب گرم برايش ضرر ندارد بايد با آب گرم وضو بگيرد يا غسل كند؛ و لازم نيست يقين به ضرر داشته باشد، همين اندازه كه خوف ضرر داشته باشد كافى است كه وضو نگيرد و تيمّم كند.
اگر يقين داشته باشد يا احتمال دهد خون زخم يا جرّاحى است تكليفى براى او ايجاد نمیکند. تنها خود را میشوید و غسل و وضو به خاطر آن واجب نيست.همچنین درصورتیکه رحم آنها را بهطور كامل برداشته باشند خونى كه میبینند عادت محسوب نمیشود و حکم خون زخم و مانند آن را دارد و برای نماز شستن آن خونها کافی است؛ و در صورت طلاق احتیاط این است که عدّه نگه دارد.
اگر خون ناشي از زخم و جرح يا عفونت باشد و يا احتمال قوي باشد که مربوط به آن است غسل ندارد و بايد محل را تطهير کند و نمازها را بخواند ولي اگر با ايام عادت مصادف شد خوني که احتمال میدهد مربوط به عادت باشد و جريان داشته باشد (نشانههای خون حيض را داشته باشد) حکم حيض را دارد؛ اما چنانچه نشانههای حیض را نداشته باشد و خون مربوط به عوارض رحم باشد استحاضه محسوب میشود; و در اين صورت چنانچه كم باشد، در حدّ لکّههای مختصر، غسل ندارد، ولى بايد براى هر نماز وضو بگيرد و بدن را بشويد و نماز بخواند و اگر خون جريان دارد غسل واجب میشود (یک غسل براى نماز صبح و غسل ديگر براى نماز ظهر و عصر و غسل سه براى نماز مغرب و عشا) و اگر غسل برايش ضرر يا مشقّت شديد دارد میتواند بهجای آن تيمّم كند.
باید طبق آداب غسل ترتیبى یا ارتماسى آنها را غسل دهند، یعنی بعد از نیت توسط خود بیمار، نخست سر و گردن، سپس نیمه راست و پسازآن نیمه چپ را میشوید و رعایت این ترتیب، مستحب است؛ بنابراین اگر همه بدن به هر صورتی شسته شود غسل صحیح است.
غسل جبيره اى مثل وضوى جبيره اى است.
اگر رطوبت هنگامى خارج شود كه به اوج شهوت جنسى رسيده، حكم منى دارد و بايد غسل كند و لازم نيست با جستن بيرون آيد.
در فرض مسئله احتياط واجب آن است كه به مقدارى كه ضرر ندارد غسل كند و در مواردى كه ضرر دارد تيمّم جايز است، ولى وضو را نيز احتیاطاً بگيرد. اين در صورتى است كه ذرات منى در بول مستهلك نشود، ولى اگر مستهلك شود احتياج به غسل نيست. همچنين اگر شك داشته باشد كه آن ذرات منى است يا رطوبتهای چسبنده ديگر، كه احياناً از انسان دفع میشود، غسل ندارد.