مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

الف) چنانچه بيمارى آن‌ها در حد خطرناك بوده باشد اشكال دارد.ب) درصورتی‌که بيم خطراتى می‌رود بر پزشك لازم است كسان بيمار و همسرش را در جريان قرار دهد.ج) هرگاه زن آلوده شود شوهر می‌تواند او را طلاق دهد و اگر مرد آلوده شود زن می‌تواند از حاكم شرع تقاضاى طلاق كند؛ و درصورتی‌که بيمارى مرد خطرناك باشد زن ناشزه محسوب نمی‌شود.د) درصورتی‌که در مرحله خطرناكى باشد بايد اعلام كند.

خودکشي از گناهان کبيره محسوب می‌شود و مجازات شديدي در جهان آخرت دارد و شخص مؤمن هرگز به آن فکر نمی‌کند و نشانه ضعف ايمان و ناتواني او است.

درصورتی‌که زن مقصّر نبوده باشد احتياط واجب آن است كه نفقه او را بپردازد.

بايد حدّ را متوقف كرد تا از اين حالت بهبودى يابد؛ و اگر اميد بهبودى نيست بايد از «ضغث و شماريخ» استفاده كرد.

اين عيب از عيوب موجب فسخ نكاح نيست; مگر اينكه قبلاً شرط صحّت كامل كرده باشند. كه در اين صورت زن حقِّ فسخ از باب خيار تدليس دارد.

هرگاه مرد بعد از عقد بفهمد كه همسرش يكى از هفت عيب زير را دارد می‌تواند عقد را فسخ كند: ۱. ديوانگى ۲. بيمارى خوره ۳. بيمارى برص ۴. كور بودن ۵. شَل بودن، به‌طوری‌که آشكار باشد ۶. افضا شدن (يعنى راه بول و حيض او، يا راه حيض و غائطش يكى شده باشد و به‌طورکلی پارگى طورى باشد كه قابل‌استفاده براى آميزش جنسى نباشد) ۷. گوشت يا استخوان يا غدّه‌ای در او باشد كه مانع نزديكى شود؛ و چنانچه مرد به سبب يكى از اين عيوب عقد را به هم بزند نياز به طلاق نيست، همان فسخ كافى است.

احتياط واجب آن است كه شوهر هزينه درمان او را بدهد.

۱. اين كار براى پزشك و ساير مسلمانان در موارد وجوب، واجب است.۲. حداقل لازم در موارد احساس خطر براى اعتصاب‌کننده غذا جايز است.۳. در موارد وجوب ديه ندارد.۴. براى طبيب تفاوتى ندارد.۵. هرگاه جان بيمار درخطر نباشد، طبيب نمی‌تواند او را مجبور به غذا خوردن كند; مگر در مواردى كه مصالح مهم كشور و جامعه اسلامى در ميان باشد.

انجام كارِ حرام دليل بر مشروعیت آن نيست.

معناى فسخ اين است كه بگويد: «من عقد را فسخ كردم، يا به هم زدم» و به هر زبانى باشد كافى است.

براي جلوگيري از انعقاد نطفه، استفاده از هر وسيله مشروعي که بی‌ضرر باشد و باعث نقص مرد يا زن نشود (يعني مرد يا زن براي هميشه از قابليت تولیدمثل ساقط نگردد) ذاتاً مجاز است، ولي در حال حاضر کنترل جمعيت جايز نيست، مگر اينکه واقعاً ضرورتي وجود داشته باشد.

درصورتی‌که شرط بكارت كرده باشد حق فسخ دارد و معمولاً در محیط‌های ما، شرط بكارت به‌عنوان یک شرط ضمنى و از پيش توافق شده است.