سزاوار است انسان در مرگ خويشاوندان، مخصوصاً در مرگ فرزند شكيبايى را از دست ندهد و هر وقت میت را ياد می‌کند «انا لله و انا الیه راجعون» بگويد و براى میت قرآن بخواند و طلب آمرزش كند.
كسى كه براى حج يا عمره احرام بسته است اگر از دنيا برود حنوط و هيچ بوى خوش ديگرى براى او جايز نيست.
این کار اشکالى ندارد، مشروط بر این‌که سبب هتک مؤمن نباشد. البتّه درصورتی‌که اختلاف شدیدى میان ورثه واقع شود و ناراحتی‌های مهمی حاصل گردد، نبش قبر یا انتقال جسد براى پایان دادن به این امور مانعى ندارد.
گاهى میّت را در تابوتى قرار می‌دهند و دفن می‌کنند به‌طوری‌که اگر دربیاورند متلاشى نمی‌شود اين کار مشكلى ندارد؛ امّا اگر به شكل معمولى دفن شود كه اگر دربیاورند متلاشى می‌شود امانت‌گذاری میّت صحيح نيست و نمی‌توان نبش قبر كرد.
درصورتی‌که برای حفظ وحدت باشد مانعی ندارد.
هرگاه بعد از دفن متوجه شده‌اند لازم نیست نبش قبر کنند.
اگر کافر حربی نباشد اشکال ندارد.
جایز نیست; مگر این‌که نظر واقفین عام بوده باشد، یا عرف محل چنین اقتضا کند.
کار درستی نیست و نباید از گمراهان تقلید کرد.
بهتر است مجلس ساده‌ای بگیرند و هزینه‌هاى اضافى را صرف کارهاى خیر کنند.
این عمل به قصد قربت مطلقه مانعی ندارد.
