مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

حيوان سركشى كه نمى توان آن را مطابق دستور شرع كشت و همچنين حيوانى كه در چاه افتاده و امكان كشتن آن مطابق دستور شرع نيست و احتمال دارد در آنجا بميرد، چنانچه با چيز برنده اى مانند كارد جايى از بدنش را زخم كنند و در اثر آن زخم جان دهد حلال است و رو به قبله بودن آن لازم نيست، ولى بايد شرايط ديگر سر بريدن حيوانات را دارا باشد.

هرگاه شتر را به جاى نحر كردن سر ببرند، يا گوسفند و گاو را به جاى سر بريدن نحر كنند، گوشت آنها حلال نيست، ولى اگر بعد از اين كار هنوز حيوان زنده باشد و فورا او را بر طبق دستور شرع بكشند گوشتش حلال است.

براى كشتن شتر بايد با رعایت پنج شرط سر بريدن حيوانات، كارد يا چيز ديگرى را كه از آهن و برنده باشد در گودى پايين گردنش فرو كنند و اين عمل را نحر مى گويند و مطابق بعضى از روايات بهتر است كه شتر ايستاده باشد، ولى اگر در حالى كه زانوها را به زمين زده يا به پهلو خوابيده و جلو بدنش رو به قبله است كارد در گودى گردنش فرو كنند آن هم اشكالى ندارد.

1- كارد را پشت حلقوم حيوان فرو كنند و به طرف جلو بياورند كه حلقوم از پشت بريده شود.2- در جايى حيوان را بكشند كه حيوان ديگر آن را مى بيند.3- در موقع شب يا پيش از ظهر جمعه سر حيوان را ببرند، ولى در صورت احتياج عيبى ندارد.4- حيوانى را كه انسان خودش پرورش داده با دست خود بكشد.

احتياط مستحب آن است كه پيش از بيرون آمدن روح سر حيوان را از بدنش جدا نكنند، بنابراين اگر دستگاه هايى براى ذبح حيوانات تهيّه شود كه سر حيوان را بكلّى قطع مى كند حيوان حرام نمى شود هر چند بهتر است طورى باشد كه تمام سر را قطع نكند، ولى در هر حال بايد تمام شرايط با دستگاه هاى ماشينى رعايت شود.

1- هنگام سربريدن گوسفند دست و پايش را باز بگذارند و موقع سربريدن گاو چهار دست و پايش را ببندند و هنگام كشتن شتر دو دست آن را از پايين يا زير بغل به يكديگر ببندند و پاهايش را باز گذارند و مرغ را بعد از سر بريدن رها كنند تا پروبال بزند.2- كسى كه حيوان را مى كشد رو به قبله باشد.3- پيش از كشتن حيوان آب جلو آن بگذارند.4- كارى كنند كه حيوان كمتر اذيّت شود، مثلًا با سرعت سر او را ببرند.5- مستحب آن است كه مغز حرام حيوان را كه در وسط تيره پشت است قبل از جان دادن نبرند و پوست حيوان را جدا ننمايند.

ذبیحه اهل کتاب حلال نیست؛هرچند پاک است.

ذبیحه تمام مسلمانان حلال و پاک است؛ مگر ناصبى ها و خوارج و مانند آنها.

در صورتى که به یگانگى خدا و نبوّت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)معتقد باشند، ذبیحه آنها حلال است.

اگر به یگانگى خدا و نبوّت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) اعتقاد دارد، ذبیحه او با رعایت شرایط شرعیّه دیگر حلال است، هرچند در انجام عبادات و وظایف اسلامى مقصّر باشد.

اگر هر دو بسم اللّه بگویند، ذبیحه حلال است و اگر هر کدام نیمى از آن را بگوید، و یا یکى بگوید و دیگرى نگوید حلال نیست.

در صورتى که شرایط ذبح در آن جمع بشود، اشکال ندارد.