مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتیاط این است که در اینجا به وصیت مادر عمل شود.

كفن را به‌طور متعارف از واجب و مستحب مى‏توان از اموال ميّت برداشت، هرچند صغير داشته باشد، امّا زائد بر متعارف را نمى‏توان از حقّ صغير برداشت، مگر اين‏كه وصیت‏ كرده باشد، كه در اين صورت مى‏توان مقدار اضافى را از ثلث حساب كرد.

هرگاه در مرضى كه با آن از دنيا مى‏رود بگويد مقدارى به كسى بدهكار است چنانچه متّهم باشد كه براى ضرر زدن به ورثه اين اقرار را نموده است‏ بايد آن را از ثلث او حساب كنند و اگر متّهم نباشد از اصل مال مى‏دهند.

اگر امکان دارد شخصی را نایب بگیرند تا با این پول حج میقاتی به نیابت از وی بجا بیاورد و اگر امکان ندارد مبلغ به ورثه برمی‌گردد.

اين مصالحه درواقع نوعى وصیت است و تنها در ثلث اموالش نافذ است و بهتر اين است كه اگر آن دختر به شرايط عمل كرده از اين وصیت برنگردد.

اگر حج واجب نباشد و ثلث براى همه کفایت نکند باید به ترتیب عمل کنند.

كسى را كه به او وصیت مى‏كنند «وصی» مى‏گويند.

پدر نمی‌تواند آنچه را بر گردن پسر بزرگ‌تر است به گردن دیگری بیندازد مگر اینکه او راضی به این کار بشود در ضمن مشخص کنند چرا پسر کوچک‌تر کمتر ارث می‌برد درحالی‌که همه پسران در ارث مساوی هستند و پدر نمی‌تواند فرزندان را از ارث محروم کند.

مانعی ندارد.

اگر موجب نجات جان مسلمانى از مرگ يا بيمارى مهمی گردد و یا درصورتی‌که آن اعضا براى نجات جان بيماران لازم باشد برداشتن آن جايز است، همچنين اگر براى نجات عضو مهمی مانند چشم لازم باشد و اجازه و رضایت ولى یا ورثه شرط نيست.

تعیین وصى مفهومش تعیین ثلث نیست، مگر این‌که در بعضى از مناطق، تعیین وصى به معناى وصیت به ثلث باشد در این صورت باید به آن عمل کرد.

ورثه بعد از اجازه نمى‏توانند از حرف خود برگردند، خواه قبل از فوت اجازه داده باشند يا بعدازآن بنابر احتياط واجب.