مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر امکان دارد شخصی را نایب بگیرند تا با این پول حج میقاتی به نیابت از وی بجا بیاورد و اگر امکان ندارد مبلغ به ورثه برمی‌گردد.

اگر مالى از خود نگذاشته، بر شما واجب نيست براى او حج بجا آوريد و اگر خودتان مايل باشيد، مى‏توانيد كسى را در آنجا نايب بگيريد كه براى او حج بجا آورد و هرکدام بايد يك قربانى ذبح كنيد.

ورثه بعد از اجازه نمى‏توانند از حرف خود برگردند، خواه قبل از فوت اجازه داده باشند يا بعدازآن بنابر احتياط واجب.

اگر حج واجب نباشد و ثلث براى همه کفایت نکند باید به ترتیب عمل کنند.

وجه باید بین ورثه تقسیم شود.

رد مظالم واجب از اصل مال برداشته می‌شود اما کفاره و ردمظالم مشکوک هر دو از ثلث برداشته می‌شود و احتیاط این است که کفاره عمد حساب کنند که اگر کفاره عذر هم باشد مشکلی ایجاد نخواهد شد.

كسى را كه به او وصیت مى‏كنند «وصی» مى‏گويند.

درصورتی‌که از عقل و هوش كافى برخوردار بوده وصیت‌نامه و صلح‌نامه‌ای كه در مرض متّصل به موت تنظيم كرده نافذ است.

كفن را به‌طور متعارف از واجب و مستحب مى‏توان از اموال ميّت برداشت، هرچند صغير داشته باشد، امّا زائد بر متعارف را نمى‏توان از حقّ صغير برداشت، مگر اين‏كه وصیت‏ كرده باشد، كه در اين صورت مى‏توان مقدار اضافى را از ثلث حساب كرد.

اگر وارث فقط زن يا شوهر و جدّ و جدّه پدرى (يا پدر و مادرى) با برادر و خواهر ابوینی باشند ، زن يا شوهر، ارث خود مى برند و جد، حکم يک برادر و جدّه، حکم يک خواهر را دارد و ارث را در ميان خود چنان تقسيم مى کنند که سهم هر مرد دو برابر سهم زن شود.

اگر موجب نجات جان مسلمانى از مرگ يا بيمارى مهمی گردد و یا درصورتی‌که آن اعضا براى نجات جان بيماران لازم باشد برداشتن آن جايز است، همچنين اگر براى نجات عضو مهمی مانند چشم لازم باشد و اجازه و رضایت ولى یا ورثه شرط نيست.

او مى‏تواند در حال حيات خود جانى را عفو كند و نسبت به يك ثلث ديه نيز وصیت نمايد. امّا نسبت به وصاياى ديگر او، احتياط آن است كه ورثه (اگر صغير در ميان آن‌ها نباشد) به آن عمل كنند.