مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

ورثه در اینجا جانشین مورث خود نمی شوند.‌

مستحب است صاحبان عزا را تسلیت‌گویند، امّا اگر مدّتى گذشته است و خاطره مصيبت فراموش‌شده و به‌واسطه تسليت مصيبت يادشان می‌آید ترك آن بهتر است و نيز شايسته است تا سه روز براى اهل خانه میّت غذا بفرستند.

جایز نیست، زیرا اسقاط ما لم یجب است.

در مسئله قاتل در ارث، دلیل خاص دارد بعلاوه فلسفه متفاوتی دارد و در وصیت تملیکی شخص مالک، خود چیزی را در اختیار قرار داده ولی در ارث، کسی می‌خواهد به زور اموال را دریافت کند.

با توجّه به اینکه این شرط کاملاً مبهم است خالى از اشکال نیست.

هرگاه صاحب حقّ از صمیم دل گذشت کند، ذمّه میّت برى می‌شود; ولى اگر بستگان میّت می‌دانند که صاحب حقّ در اثر حیا یا اجبار چنین گفته، باید رضایت او را تحصیل کنند.

دیه جزء اموال آن مرحوم است و در درجه اول باید بدهی‌های او را از آن پرداخت. اگر چیزی اضافه آمد تعلق به ورثه دارد.

شخصى که جنایتى کرده خودش از دیه آن ارث نمی‌برد، بنا بر احتیاط واجب، ولى اگر جنایت غیرعمدی باشد ارث می‌برد.

کسى نمی‌تواند دیگرى را از ارث محروم کند تنها می‌تواند نسبت به یک‌سوم مال خودش وصیت کند که در هر مصرفى که می‌خواهد صرف کنند و در مورد بخشش اموال به همسر یا شخص دیگر اگر در حال حیات و صحت و سلامت صورت گیرد و تحویل داده شود ملک او خواهد شد ولى اگر تحویل نداده، اموال او به‌صورت ارث در میان همه بستگان کما فرض الله تقسیم می‌شود و اگر در حال بیمارى منجر به مرگ باشد احتیاط آن است که تنها ثلث آن، به شخص مزبور داده شود و در بقیّه، با ورثه مصالحه شود.

تا یقین به موت او پیدا نکنید نمی‌توان او را میت دانست.

دیه مانند سایر دیون است و واجب است که از اصل مال او بپردازند ولی چنانچه اصل مال برای پرداخت دیه کافی نباشد ورثه وظیفه‌ای ندارند.

قاضی در فرض مذکور ارث می‌برد.