حقّ شریک را بدون اجازه او نمی‌توان فروخت; ولى می‌تواند مال خود را بفروشد و نسبت به مال شریک اجاره داده شود.
شخص عامل در صورت عدم تعدّى ضامن خسارت‌های سرمايه نيست، امّا بدهی‌های ديگر را خودش بايد بپردازد.
هرگاه تا يك سال اعلان كند و يا در محل اعلان شده نگهدارى شود و صاحب مال پيدا نشود،پيداكننده مخيّر است يكى از چهار كار را انجام دهد: 1- آن را براى خود بردارد به قصد اين كه هروقت صاحبش پيدا شد اگر آن مال موجود نيست، عوض آن را به او بدهد. 2- به صورت امانت براىاو نگهدارى كند.3- از طرف صاحبش صدقه در راه خدا بدهد. 4- آن را به حاكم شرع بسپارد و احتياط مستحب صدقه دادن يا سپردن به حاكم شرع است.
در صورتی که صاحبش به هیچ وجه شناخته نشود مانعی ندارد ولی اگر صاحبش شناخته شده است باید به او تکلیف کنند که وسایل را ببرد.
ظاهر كار اين است كه آنها را به او بخشيده شده است ولى بازپس گرفتن آن مادامى كه اصل آن موجود باشد جايز است امّا اگر آن را تبديل كرده یا نسبت فامیلی دارند شوهر نمى تواند آن را بازپس بگيرد.
بدل (مثل یا قیمت) آن از او گرفته می‌شود و در این صورت، رهن همان بدل خواهد بود. در ثبوت این حکم تفاوتی میان تلف کننده از راهن، مرتهن و غیر آن دو نیست.
چنانچه حقّ نسق در حال حیات براى زارع و بعد از ممات براى فرزندان او جزء عرف محل باشد، از قبیل شرط ضمن العقد در قراردادهاى مزارعه با زارعین محسوب می‌شود و این حق براى او و فرزندانش شرعى خواهد بود.
چنانچه به‌اندازه نياز و در حد شأنش باشد خمس ندارد.
چنانچه درآمدش بيش از مخارجش نباشد، خمس بر او واجب نيست.
اگر واقف زنده است به او بر می گردد و اگر فوت کرده، به وراث او باز می گردد.
وجه آن چک متعلق به همه ورثه است و هرکدام می‌توانند تنها حقّ خود را ببخشند. شخص امانت‌دار نمی‌تواند چک را در اختیار فرد خاصی بگذارد بلکه باید به همه ورثه خبر داده و چک را در اختیار آنها قرار دهد تا تکلیف آن را روشن کنند.
هر مقدار آن در مصرف خاص مصرف‌شده مشکلى ندارد و باقیمانده در حکم اموال میّت است; مگر اینکه در مقررات ادارى ضوابط خاصی براى آن قرار داده شده باشد.
