مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در روايات اسلامى و كلمات فقهاى عظام (رضوان‌الله تعالى عليهم) آداب و مستحبات بسيارى براى هر يك از اعمال «حج» و «عمره» ذکرشده كه قسمت قابل توجّه‌ی از آن را عيناً در اينجا مى‌آوريم، ولى ازآنجاکه بعضى از آن‌ها دليل كافى ندارد (و ما اصلِ تسامحِ در ادلّه سنن و مستحبات را صحيح نمى‌دانيم) بهتر است همه را به‌قصد «رجاء»، يعنى به اميد این‌که مطلوب شرع مقدّس و داراى ثواب باشد، به‌جا آورد.«نكته مهم ديگر» این‌که انجام بعضى از اين مستحبات در زمان ما و در آن انبوه جمعیت، براى بسيارى از مردم غیرممکن است؛ بنابراين آنچه را ممكن است انجام مى‌دهند و آنچه را نمى‌توان انجام داد اگر موردعلاقه حاجى باشد و نيّت انجام آن را، در صورت امكان داشته باشد، طبق روايات معصومين: خداوند مطابق نيّتش به او پاداش خواهد داد.

همین‌که بگوید من عقد را فسخ کردم یا به هم زدم، به هر زبانی باشد کافی است.

هرگاه در معامله سلف، فروشنده جنس بهترى را تحويل دهد (يعنى جنسى كه تمام آن اوصاف موردقرارداد را به‌اضافه صفات ديگرى داراست) مشترى بايد قبول كند، ولى اگر بعضى از آن صفات را نداشته باشد مى‏تواند قبول نكند.

هرگاه با صيغه لفظى، يا بدون اين‏كه صیغه‌ای بخواند به شخص امانت‌دار بفهماند كه مال را براى نگهدارى به او می‌دهد و او هم به همين قصد بگيرد، بايد به احكام وديعه و امانت عمل نمايد.

نوشتن وصیت مستحب است، مگر این‌که چیز واجبى از حقّ الله یا حقّ النّاس بر عهده او باشد و بدون وصیت خطر از بین رفتن آن باشد و كسى كه می‌خواهد وصیت كند مى‏تواند با گفتن يا نوشتن مقصود خود را بفهماند ولی چنانچه وصیت واجبی باشد و وصیت شفاهی ممکن نباشد و باید مکتوب نماید؛ و اگر قادر به سخن گفتن و نوشتن نباشد مى‏تواند با اشاره‏اى كه مقصودش را برساند وصیت كند.

احتياط واجب آن است كه گرو بدون تحويل دادن به طلبكار صورت‏ نمى‏گيرد، ولى اگر گرو گذارى به اين حاصل شود كه مثلاً خانه را طبق سند محضرى گرو بگذارند و سند را به طلبكار بدهند به‌طوری‌که در صورت لزوم بتواند طلب خود را از فروش آن بردارد مانعى ندارد، هرچند بدهكار در آن خانه ساكن باشد.

جعاله با هر عبارتی که بر درخواست انجام دادن عمل در برابر پرداخت اجرت از سوی جاعل دلالت کند، صورت می‌گیرد و بر زبان راندن الفاظ ویژه‌ای لازم نیست؛ و در مورد عامل هم اگر کار را آغاز کند، به‌منزله قبول اوست.