اطاعت زن از شوهر مربوط به حقوق زناشویی و بیرون رفتن از منزل است، در کارهای دیگر اطاعت بر مواجب نیست، مثلاً در مورد میهمانی رفتن به همراه شوهر، اطاعت از شوهر واجب نیست، هرچند بهتر است زن و مرد در تمام مسائل باهم تفاهم داشته باشند.
آن مقدار که برای زن ضرورت دارد مجاز هست پذیرایی نماید و شوهر نمی‌تواند مانع شود ولی به‌گونه‌ای رفتار کنند که سبب اختلاف نشود.
معمولاً هنگامی‌که می‌گویند اختیار سکنى با زن است، اشاره به شهر است، مگر اینکه عبارت قباله دلالت بر بیشتر از این داشته باشد؛ و در صورت شک، تنها اختیار شهر با زوجه خواهد بود
لازم است بین خودتان تقسیم نمایید و از پدر نگهداری کنید و سعی کنید همسران خود را نیز به این کار خیر راضی کنید.
درصورتی‌که زن عذری ندارد و مسافرت طولانی است احتیاط واجب آن است که تمکین نماید ولی اگر سفر مشکلاتی دارد و معذور است می‌تواند نرود.
در فرض سؤال بنابر احتیاط واجب جایز نیست ولی اگر زن در عقد ازدواج چنین حقی را برای خود قائل شده باشد اشکالی ندارد.
در مورد شهر درصورتی‌که در ازدواج قرارداد خاصی براى محل سکونت زن نباشد، زن موظّف است در محل سکونت تابع مرد باشد مگر اینکه ضرر و زیان مهمی براى او داشته باشد.در مورد مسکن نیز زن باید تابع شوهر باشد مگر درصورتی‌که آن مسکن مناسب حال آن زن و درشأن او نباشد که در صورت توانایی باید تهیّه نماید.
اگر از درآمد خود هزینه می‌کند نیازی به اجازه شوهر ندارد اما خوب است به‌گونه‌ای رفتار شود که موجب اختلاف نگردد.
بدون اجازه همسر جایز نیست؛ ولی رفتن به مسجد برای فراگرفتن احکام و معارف دین جایز است.
در مسئله مربوط به حکومت باید از ولی‌فقیه پیروی شود.
اگر طرفین از وضع یکدیگر آگاه بوده‌اند و عرف و عادت محل بر پیروى زن در چنین موردى از مرد نباشد، راهى جز توافق و تراضى طرفین بر محل سکونت نیست.
باید رضایت شوهر را جلب کند؛ مگر اینکه در عقد ازدواج شرط کرده باشند.
