احتياط واجب آن است كه ديه را بپردازند، مگر اینکه ورثه میت هم به این معنا موافقت کنند که در این صورت دیه لازم نیست.
چنانچه مرگ مغزى سرانجام منتهى به مرگ قطعى شود یک دیه بیشتر ندارد که در میان کسانى که عامل آن بوده‌اند به نسبت تقسیم می‌شود.
در مورد اهداء اعضاي افرادي که مرگ مغزي شده‌اند، تنها در صورتي جايز است که مرگ مغزي و نباتي مسجل شده باشد و احتياط آن است که از ورثه رضايت بگيرند.
هرگاه مرگ مغزى به‌طور كامل و مسلّم باشد و هیچ‌گونه احتمال بازگشت به زندگى عادى وجود نداشته باشد، برداشتن بعضى از اعضا (خواه مانند قلب باشد يا كليه يا عضو ديگر) براى نجات جان مسلمانى، مانعى ندارد، خواه وصیت به اين کارکرده باشد يا نه ولى بهتر جلب رضايت اولياى ميّت است.
۱. در موارد مرگ مغزى، بی‌صورتی كه در بالا ذكر شد، اگر موضوع قطعى و يقينى باشد، چنان فردى در این‌گونه احكام مانند ميّت است (هرچند پارهاى از احكام ميّت مانند غسل و نماز و کفن‌ودفن و غسل مسّ ميّت بر او جارى نمی‌شود) بنابراين برداشتن اعضاى او براى نجات جان مسلمانان مانعى ندارد.۲. در مواردى كه عضو را بعد از مرگ كامل برمی‌دارند و نجات جان ديگران منوط به آن است، اذن قبلى يا اجازه بازماندگان لازم نيست، هرچند بهتر است.۳. در مورد جواز قطع اعضا، احتياط دادن ديه است.۴. بر عهده كسى است كه عضو را قطع كرده است.۵. دركارهاى خير براى ميّت مصرف می‌شود.
احتیاط آن است که پزشک بپردازد ولی می‌تواند از ابتدا شرط نماید که پیوند گیرنده آن را بپردازد.
درصورتی‌که این امور باعث نجات انسان‌هایی باشد مانعی ندارد.
با توجّه به اينكه پزشكان تصريح می‌کنند این‌گونه افراد مانند شخصى هستند كه مغز او به‌کلی متلاشی‌شده و يا سر از تن او جدا کرده‌اند، كه با كمك وسايل تنفّس مصنوعى و تغذيه، ممكن است تا مدّتى به حيات نباتى او ادامه داد، یک انسان زنده محسوب نمی‌شوند، درعین‌حال یک انسان كاملاً مرده هم نيستند. بنابراين، در احكام مربوط به حيات و مرگ بايد تفصيل داده شود. مثلاً احكام مسّ ميّت، غسل و نماز ميّت و کفن‌ودفن درباره آن‌ها جارى نيست تا قلب از كار بيفتد و بدن سرد شود. اموال آن‌ها را نمی‌توان در ميان ورثه تقسيم كرد و همسر آن‌ها عدّه وفات نگه نمی‌دارد تا اين مقدار حيات آنان نيز پايان پذيرد. ولى وكلاى آن‌ها از وكالت ساقط می‌شوند و حقّ خریدوفروش يا ازدواج براى آن‌ها، يا طلاق همسر از طرف آنان ندارند و ادامه معالجات در مورد آن‌ها واجب نيست و برداشتن بعضى از اعضاى بدن آن‌ها، درصورتی‌که حفظ جان مسلمانى متوقف بر آن باشد مانعى ندارد; ولى بايد توجّه داشت كه این‌ها همه در صورتى است كه مرگ مغزى به‌طور كامل و به‌صورت قطعى ثابت گردد و احتمال بازگشت مطلقاً وجود نداشته باشد.
در فرض مسئله اگر به امور مزبور يقين حاصل شود در تمام موارد ادامه معالجه واجب نيست.
درصورتی‌که یقیناً مرگ مغزی او ثابت شود تجدید دستگاه‌ها لازم نیست.
احتیاط آن است که سایر ورثه سهم او را جدا کنند و با وارثینش بعد از پایان حیاتش مصالحه کنند.
