هرگاه در صورت يا دست‌ها بريدگى است كه خون آن بند نمىآيد و آب براى آن ضرر ندارد، بايد در آب كر يا جارى فروبرد، يا زير شير آب بگيرد و قدرى فشار دهد كه خون‌بند بيايد و وضوى ارتماسى بگيرد، امّا اگر آب ضرر دارد بايد به دستور وضوى جبيره، عمل كند.
خون حيض در بیشتر اوقات نشانه هايى دارد: 1- غليظ است. 2- گرم است. 3-رنگ آن تيره يا سرخ است. 4- با فشار و كمى سوزش خارج مى شود.
خون استحاضه غالباً كم رنگ و سرد و رقيق است و بدون فشار و سوزش بيرون مى آيد، ولى ممكن است گاهى تيره رنگ يا سرخ و گرم و غليظ باشد و با فشار و سوزش خارج شود.
درجایی كه به‌واسطه احتمال باد و باران يا فشار جمعیت و مانند آن اطمينان ندارد كه بتواند نماز را تمام کند اگر به اميد تمام كردن شروع كند و به مانعى برخورد ننمايد نمازش صحيح است.
هرگاه براى جلوگيرى از صداى خنده به خود فشار آورد به‌طوری‌که حالش تغيير كند و رنگش سرخ شود و بدن تكان بخورد به‌طوری‌که از شكل نمازگزار بيرون رود نماز او باطل است و اگر به این حد نرسد اشكالى ندارد.
