غسل جنابت را هرگاه براى رفع جنابت و پاك شدن انجام دهد مستحب است، امّا براى خواندن نماز واجب و مانند آن واجب مى شود، اما براى نماز ميّت و سجده ی شكر و سجده هاى واجب قرآن (هنگامى كه آيه سجده را از ديگرى بشنود) غسل جنابت واجب نيست، بلكه در همان حال نيز انجام اين كارها جايز است، هرچند بهتر است كه براى نماز ميّت و سجده شكر و امثال آن غسل كند.
بر پسر بزرگ‌تر (يعنى بزرگ‌ترین پسرى كه بعد از مرگ آن‌ها در حال حيات است) واجب است نماز و روزه‌هایی كه از پدر يا مادرش فوت‌شده و از روى نافرمانى نبوده و توانايى بر قضا داشته، بعد از مرگ آن‌ها به‌جا آورد، بلكه اگر از روى نافرمانى هم ترك كرده باشند بنا بر احتياط مستحب بايد به همین‌طور عمل كند، همچنين روزه‌ای را كه در سفر نگرفته هرچند توانايى قضاى آن را پيدا نکرده‌اند احتياط واجب آن است كه پسر بزرگ‌تر قضا نمايد.
بعد از تمام شدن ركوع، واجب است راست بايستد و بعد از آرام گرفتن بدن به سجده رود و اگر عمداً اين كار را ترك كند نمازش باطل است، امّا اگر از روى سهو باشد اشكالى ندارد.
در هر رکعت از نمازهاى واجب و مستحب دو سجده واجب است و محل آن بعد از رکوع است.
ظاهرش وجوب فى‌الجمله است و آن در تشهّد نمازها حاصل می‌شود.
براى چند چيز بنا بر احتياط واجب بايد بعد از نماز دو سجده سهو به‌جا آورد:*كلام بی‌جا، مثلاً سهواً به گمان این‌که نماز تمام‌شده حرف بزند.*سلام بی‌جا، يعنى مثلاً در ركعت دوم نماز چهار ركعتى سلام بدهد.*سجده فراموش‌شده.*تشهد فراموش‌شده.*به‌جاى ايستادن سهواً بنشيند، يا به‌جاى نشستن برخيزد.*در شک میان چهار و پنج بعد از سجده دوم واجب است نماز را تمام كند، بعداً دو سجده سهو بجا آورد.*براى کم‌وزیاد كردن غير این‌ها سجده سهو مستحب است.
احتیاط واجب به اصل سجده‌ی سهو تعلق‌گرفته است، یعنی سجده‌ی سهو بنا بر احتیاط واجب لازم است.
اگر شك دارد كارى كه موجب سجده سهو می‌شود انجام داده يا نه چيزى بر او نيست و اگر شك كند دو سجده سهو بر او واجب شده يا چهار سجده سهو، همان دو سجده كافى است.
عمل كردن به عهد مانند نذر واجب است به شرط اين كه صيغه عهد را بخواند، مثلًا بگويد: با خدا عهد كردم كه فلان كار خير را انجام دهم امّا اگر صيغه نخواند، يا آن كار شرعاً مطلوب نباشد عهد او اعتبارى ندارد.
هرگاه جان مسلمانى به خاطر گرسنگى يا تشنگى در خطر باشد بر همه واجب است به او آب و غذا داده و از مرگ نجاتش بخشند.
لازم است زوج بپذيرد و در صورتي که زوجه در مشقت و عسر و حرج باشد حاکم شرع می تواند از طرف زوج مابذل را بپذيرد.
مرد مجبور نیست او را طلاق دهد ولی اگر کراهت شدید باشد و سازش امکان پذیر نشود سزاوار است از او جدا شود.
