پس از تحقّق وقف مسجد کلیّه کارهایی که موجب تقویت برنامه مسجد و مراسم نماز و نشر حقایق تشیّع در آن است، احتیاج به اجازه دیگران حتّى واقف یا متولی ندارد، همچنین نماز و اقامه جماعت و رعایت نظر آنها در این‌گونه موارد لازم نیست، ولى بهتر است هماهنگى برقرار گردد و درهرحال مزاحمتى براى نمازگزاران به وجود نیاید.
هرگاه در اوّل نماز يا در بين حمد و سوره اقتدا كند و خود را به ركوع امام نرساند جماعت او صحيح نيست، مگر اينكه عذرى داشته باشد؛ و در رکعت‌های ديگر نماز (غير از ركعت اوّل) نيز بايد خود را به ركوع امام برساند وگرنه جماعت او اشكال دارد. (یعنی نماز را تمام کند و بعدازآن نیز اعاده کند.)
هرگاه قصد بازگشت به وطن سابق را جهت سكونت مستمر داشته باشد نماز کامل و روزه صحیح است، ولى اگر عملاً مدّت طولانى گذشته (مثلاً پنج سال) و هنوز بازنگشته، اعراض عملى حاصل‌شده و نماز و روزه‌اش در آنجا شكسته است. البته چنانچه سالی سه الی چهار ماه، هرچند به‌صورت پراکنده در آنجا سکونت داشته باشد، نماز کامل و روزه نیز صحیح است.
اگر در اثناى عدّه باشد، این کار خود رجوع محسوب مى شود و اگر بعد از عدّه باشد، بدون دلیل پذیرفته نمى شود و لذا قول منکرِ رجوع، مقدّم است.
در فرض سؤال كه سالها پس از طلاق همچون زن و شوهر در يك خانه با هم زندگى مىكردهاند و ظاهر حال رجوع بوده، ادّعاى مرد مبنى بر عدم رجوع پذيرفته نيست. و نیز هرگاه شهود عادل شهادت بر رجوع زن به بذل و رجوع شوهر به زوجيّت مىدهند، يا شهادت مىدهند كه پس از طلاق و در زمان عدّه و پس از آن معاشرت آنها همچون معاشرت زن و شوهر بوده ادّعاى زوج پذيرفته نمىشود.
در صورتى كه شما به بذل خود رجوع كرده باشيد ولى ايشان آن را به شما تحويل نداده باشد رجوع تحقق نيافته و طلاق به قوّت خود باقى است و در اين صورت پس از سپرى شدن عدّه مىتوانيد با هر كس مايل باشيد ازدواج كنيد.
ظهار باید در حضور دو نفر عادل و در حال پاکی باشد که در آن پاکی با شوهر آمیزش نکرده باشد؛ در این صورت همسرش به او حرام می شود که برای حلیّت، مرد باید کفاره بدهد و بعد از کفاره می تواند رابطه عادی با همسرش داشته باشد.
