هرگاه در موقعى كه مشغول ذكر واجب است كسى به او تنه بزند، يا به علّت ديگرى بدن از آرامش بيرون رود، بايد بعد از آرام گرفتن دوباره ذكر را بگويد، ولى حركات مختصر اشكال ندارد.
اگر پیشانی مقداری با مهر در تماس باشد (بندانگشت) سجده صحیح است ولی اگر به این مقدار نیز نباشد می‌تواند سر را روی مهر بکشد تا چادر کنار رود و اگر این هم میسر نبود ذکر واجب را قطع کند، یکدست را از زمین بردارد و چادر را از روی پیشانی کنار بزند و دست را روی زمین بگذارد و ذکر واجب سجده را بگوید.
در سجده بايد بدن به مقدار گفتن ذكر واجب آرام باشد، در موقع ذكر مستحب نيز اگر آن را به‌قصد ذكرى كه براى سجده دستور داده‌شده بگويد آرام بودن بدن لازم است (البته در صورت حرکت داشتن کار خلافی مرتکب شده ولی نماز صحیح است) و امّا اگر به‌قصد ذكر مطلق باشدكه در هر جاى نماز جايز است حركت مانعى ندارد.
علاوه بر گفتن ذکر واجب سجده گفتن ذکر مزبور مانعی ندارد.
هرگاه بعد از ركوع يا سجود بداند ذكر واجب را گفته امّا نمی‌داند با شرايط و به‌طور صحيح انجام داده يا نه به شک خود اعتنا نكند.
