حکم وطی به شبهه
لطفاً در مورد وطى به شبهه به سؤالات زیر پاسخ دهید:الف) آیا در تحقّق شبهه، وجود ظنّ معتبر به استحقاق وطى شرط است؟ یا هرگونه ظنّى براى تحقّق شبهه کفایت میکند؟ یا اصلاً ظن لازم نیست و احتمال استحقاق وطى کافى است؟ب) آیا حلیّت وطى شرط تحقّق شبهه است، یا با حرمت وطى نیز شبهه محقّق میشود؟ج) آیا در مورد فرد جاهل قاصر و مقصّر نسبت به مقدار عدّه و حکم آن، شبهه تحقّق مییابد؟د) آیا واطى به شبهه صاحب فراش محسوب میشود، یا تنها مؤاخذه نمیشود؟هـ) آیا وطى نائم و مجنون و مکرَه و نیز وطى ناشى از نکاح فاسد، وطى به شبهه محسوب میگردد؟
الف) احتمال کافى نیست; و ظن اگر سبب شود که او خود را مستحق بداند کفایت میکند.ب) شبهه آن است که انسان آن وطى را براى خود مجاز بداند; هرچند براثر عوارض آن را حرام ببیند. مثلاً تصوّر کند که ازدواج شرعى واقعشده، ولى در ماه رمضان یا در زمان عادت باهمسرخود نزدیکى کند. این هم مصداق وطى به شبهه است.ج) درصورتیکه باور کند آن وطى براى او حلال است، حکم وطى به شبهه جارى است.د) واطى به شبهه صاحب فراش نیست؛ و اگر آن زن شوهرى داشته باشد، فرزند به شوهر ملحق میشود.ه) هیچکدام وطى به شبهه نیست، هرچند تکلیف از چنین اشخاصى برداشتهشده است. ولى در نکاح فاسد، اگر خیال میکرده نکاح صحیح است، وطى به شبهه محسوب میشود.