مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نذر زن اگر مزاحم حقوق شوهر باشد بى اجازه او باطل است و اگر مزاحم نباشد احتياط مستحب آن است كه با اجازه او باشد.

باید سهم دیه دختر را بپردازد ظاهراً جدّ صغیرِ در این امر ولایت دارد.اگر امیدى به توانایى ولىّ دم در آینده نه‌چندان دور باشد باید در انتظار آینده بود و محکوم با اخذ وثیقه کافى از زندان آزاد می‌شود ولى اگر امیدى نیست ملزم به پرداخت دیه می‌شود.

در صورتى که یک شب دور بوده، اجراى حدّ زناى محصنه درباره او مشکل است.‌

چنانچه همسرش واقعاً در عسر و حرج شدید باشد و شوهرش راضی به طلاق وی نباشد می‌تواند از قاضی تقاضای طلاق کند.

در فرض سؤال اگر توبه نماید، مناسب است شوهر نیز او را ببخشد و به زندگی خود ادامه بدهند ولی چنانچه توبه نكند و بر عمل خود باقى باشد بهتر است شوهر او را طلاق دهد، امّا مهرش را بايد بدهد و اگر مشهور به زنا شود احتياط واجب طلاق دادن اوست.

الف: اگر ادّعاى رؤیت نکند می‌تواند بدون هیچ تشریفاتى با او ادامه زندگى دهد ولى به خاطر تهمتى که به او زده است زوجه می‌تواند از حاکم شرع تقاضاى حدّ قذف کند (حدّ آن 80 تازیانه است) مگر این‌که زوجه او را ببخشد.ب: آرى لازم است ادامه زندگى دهد.ج: اگر شوهر راضى به طلاق بشود اشکالى ندارد.

درصورتی‌که ماندن بچه در نزد زن مشکلی ایجاد نکند بهتر است با آن موافقت کند و اگر مشکلی ایجاد می‌کند احتیاط آن است که مهریه را بدهد و بچه را پس بگیرد.

در صورتی که نیاز عرفی به خانه داشته باشند مستطیع محسوب نمی شود.‌

در فرض سؤال کفایت از حجةالاسلام نمی کند.‌

جایز نیست زیرا زوجیت با مرگ یکی از آنها باطل شده و عده وفات عده بائن است.‌

هرگاه روزه‌دار در ماه رمضان با همسر خود كه روزه‌دار است جماع كند چنانچه او را اکراه (اکراه آن است که زن را تهدید کنند که اگر تمکین نکند کتک می‌خورد) كرده باشد بايد كفّاره روزه خود و همسرش، هر دو را بدهد و قضا بر هر دو واجب است؛ و اگر او راضى شده، بر هرکدام يك كفّاره واجب می‌شود.

هرگاه مرد در ماه رمضان ‌همسر خود را اکراه به مفطرات ديگر (به‌غیراز جماع) كند گناه كرده، امّا كفّاره بر هیچ‌کدام واجب نيست؛ ضمناً آن‌کسی كه روزه‌اش را خورده، بايد قضا كند.