اگر به اين معناست كه درهرصورت من ماهى 30 هزار تومان می‌پردازم و ربطى به ميزان فعاليت طلافروش ندارد اين صحيح نيست و رباست؛ اما اگر آن‌یک‌میلیون تومان را داخل سرمايه كند و مورد كار قرار دهد يا به‌عبارت‌دیگر آن فرد را شريك كند اشكالى ندارد ولى بايد كسر معينى از سود را به‌عنوان سهم صاحب سرمايه قرار دهد. (درواقع قرارداد مضاربه انجام دهند)
نذر مزبور صحیح است و بره ها نیز حکم اصل گوسفند را دارند.
روزه‌ها را به نیت صاحب وجه به ترتیبی که پول گرفته بگیرد.
احتیاط آن است که به روزه هایی که گرفته قناعت نکند و بعداً هرکدام از روزه نذر و قضا را با قصد معین انجام دهد.
معین خوب و نیکوست اما مغیث خلاف احتیاط است.
در صورتی که گفته باشد هر ساله مبلغ مزبور صرف شود به همین نسبت موقوفه خواهد بود و اگر مطلق گذاشته یک بار کافی است و در صورتی که خودشان کشت نکنند باید سهم وقف را اجاره داده و درآمد آن را صرف وقف کنند.
اگر غير از روزه ماه مبارك روزه ديگرى بر انسان واجب باشد، مثلاً نذر كرده كه روز معيّنى را روزه بگيرد، چنانچه عمداً تا اذان صبح نيّت نكند روزه‌اش باطل است، ولى اگر يادش برود و پيش از ظهر يادش بيايد مىتواند نيّت كند مشروط بر اینکه کاری که روزه را باطل میکند انجام نداده باشد.
هرگاه در ماه رمضان يا هرروزه واجب معيّن ديگر، از نيّت روزه برگردد، يا مردّد شود كه روزه بگيرد يا نه‌روزه‌اش باطل میشود، ولی کفاره ندارد.
اگر شخص نيّت كند چيزى كه روزه را باطل میکند به‌جا آورد، مثلاً تصميم برخوردن غذا بگيرد، روزه‌اش باطل میشود، هرچند اصلاً غذا هم نخورد، مگر اينكه در آن حال توجّه نداشته باشد كه فلان عمل روزه را باطل میکند، هرچند درهرصورت کفاره ندارد.
هرگاه روزه روز معيّنى غير از ماه رمضان بر انسان واجب باشد (مثل اينكه نذر كرده نيمه شعبان را روزه بگيرد) بنا بر احتياط واجب نبايد در آن روز مسافرت كند و اگر در سفر است چنانچه امكان دارد درجایی قصد توقّف ده روز كند و آن روز را روزه بگيرد.
این کار نوعی قرض الحسنه است و مانعی ندارد.
