آزمایش داروهای جدید بر روی انسان
لطفاً به سؤالات زير پيرامون آزمايش و پژوهش روى افراد پاسخ دهيد:الف) آيا میتوان از انسانها براى آزمايش داروها استفاده كرد؟ براى مثال معمول است كه در آزمايش داروها از گروه شاهد (گروه سالم) استفاده میکنند و برخى مىگويند: اگر اثر داروى موردمطالعه مشخص نباشد میتوان گروه شاهد را انتخاب كرد، ولى در مواردى كه اثر درمانى داروى موردمطالعه حتمى است، يا عدم تجويز آن سبب خطراتى میشود تعيين گروه شاهد صحيح نيست. نظر شما چيست؟ب) آيا ازنظر اخلاقى تجويز دارونما اشكالى ندارد؟برخى میگویند استفاده از داروى كاملاً بیاثر (Placebo) اشكال دارد و در مقايسه یک دارو بايد آن را با داروى قديمى مقايسه كرد; ولى اگر داروى قديمى موجود نباشد، میتوان از دارونما استفاده كرد. البتّه دارونماىِ كاملاً بیاثر «مثل تزريق مايع نمكى داخل رگ بهجای دارو» بايد به اطّلاع و موافقت بيمار باشد. آيا بيماران چنين مسئلهای را میپذیرند؟ بيمارى كه به بيمارستان مراجعه میکند براى درمان است نه براى آزمايش و پيدا شدن افراد داوطلب كه بيمار هم باشند مشکل است. پس راهحل چيست؟ آيا میتوان بدون اطّلاع بيمار به او دارونما داد؟ج) آيا استفاده از كفّار، اسرا و محكومين به مرگ، براى آزمايش و پژوهش مجاز است؟ اين روش را هيتلر روى یهودیها و آمریکائیها روى سیاهپوستان انجام میدادند.
استفاده از داروهايى كه خطر مرگ يا بیماریهای مختلف دارد جايز نيست، مخصوصاً با عدم اطّلاع بيمار؛ و استفاده از داروهاى بیاثر اگر جنبه درمانى، هرچند از طريق تلقين داشته باشد، در فرض نبودن داروهاى واقعى مانعى ندارد.