مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

دلیل آن روشن است زنان هنگامی‌که شوهر می‌کنند هزینه‌ای براى زندگى نمی‌پردازند و در اسلام تمام هزینه آنها بر دوش مردان است و به تعبیر دیگر مردان هم باید هزینه زندگى خود را بپردازند و هم هزینه زندگى فرزندان و زنانشان را و بااین‌حال طبیعى است که سهم ارث آنها بیشتر باشد، ممکن است گفته شود بعضى از زنان شوهر نمی‌کنند و بعضى از مردان زن نمی‌گیرند، درباره آنها چطور؟ پاسخ آن نیز با توجّه به یک نکته معلوم می‌شود و آن اینکه قوانین الهى (بلکه تمام قانون‌ها) هماهنگ با نوع افراد جامعه است. افراد استثنایى معیار قوانین نیستند (شرح بیشتر را در تفسیر نمونه، جلد سوّم، صفحه 374، ذیل آیه دوازدهم سوره نسا مطالعه فرمایید).

اگر ميّت بيش از يك زن داشته باشد در صورت نداشتن فرزند چهار يك اموال او و در صورت داشتن فرزند، هشت‌یک آن به‌طور مساوى ميان زنان او تقسيم می‌شود، خواه شوهر با آنها نزديكى كرده باشد يا نه امّا اگر در مرضى كه به آن مرض از دنيا رفته زنى را عقد کرده، در صورتى ارث از او می‌برد كه با او نزديكى كرده باشد.

هرگاه زن در حال بيمارى، شوهر كند و باهمان بيمارى از دنيا برود شوهرش از او ارث می‌برد، خواه نزديكى كرده باشد يا نه.

مهریّه مانند سایر دیون و هم‌ردیف آن‌هاست و باید از اصل ترکه پرداخت شود.

دیه از اموال مرد محسوب می‌شود و زن از آن مانند سایر اموال ارث می‌برد.

چنانچه يقين داشته باشد كه مرد راست مى‏گويد و عقد موقّت خوانده است، عقد باطل است و زن و مرد از هم ارث‏ نمى‏برند ولى فرزندان آنها از آنها ارث‏ مى‏برند مگر اين‏كه مرد عالم بوده به بطلان عقد بوده باشد، كه در اين صورت فرزندان، تنها از زن ارث‏ مى‏برند نه از مرد و حدّ زنا بر مرد جارى می‌شود و درهرحال بايد مهرالمثل زن را بپردازد.