لازم است محارم او را غسل دهند و اگر محرمى نباشد هر یک از زن و مرد می‌تواند او را از روی لباس غسل دهد و در مورد نماز (ضميرها را به‌صورت مذكّر می‌آورند. می‌گویند: هذا الانسان، يا هذا الميت)
هرگاه كسى مشغول غسل و کفن و نماز و دفن میّت شود بر ديگران واجب نيست اقدام نمايند، امّا اگر عمل خود را نيمهكاره بگذارد بايد ديگران تمام كنند و هرگاه شك كند كسى اقدام به كارهاى میت كرده است يا نه بايد خودش اقدام كند.
چنانچه با پارچه غصبى کفن‌کرده باشند و صاحب آن راضى نشود، باید از تنش بیرون آورند، اگرچه او را دفن کرده باشند و این بر عهده کسى است که این کار را کرده است.
کفن كردن در پوست حيوانات هرچند حلال‌گوشت باشد در غير حال ضرورت اشكال دارد، ولى کفن كردن با پارچهاى كه از پشم يا موى حيوان حلال‌گوشت تهيّه شده اشكال ندارد، اگرچه احتياط مستحب ترك آن است.
اگر کفن به نجاستى از خارج، يا از خود میت نجس شود بايد آن را بشويند، يا اگر کفن ضايع نمىشود قسمت نجس را ببرند و اگر ممكن نيست، چنانچه بتوانند آن را عوض كنند مگر اینکه انجام این کارها موجب عسر و حرج شدید گردد.
اگر كسى كه براى حج يا عمره احرام بسته، فوت کند بايد او را مثل ديگران کفن كنند و پوشاندن سروصورت او اشكال ندارد.
لباس احرام را به تن او کرده، سپس کفن کنند.
مانعی ندارد؛ و در بعضی روایات آمده که شهادت چهل مؤمن درباره پاکی کسی برای او مؤثر است و امضا کردن چهل نفر بر روی کفن نیز از همین‌جا گرفته‌شده است.
هرگاه بعد از دفن متوجه شده‌اند لازم نیست نبش قبر کنند.
درصورتی‌که از هم متلاشی نشده باشد قبر را نبش کرده و مراسم را انجام دهند و در صورت متلاشی شدن نماز را بر قبر بخوانند.
انجام این کار مانعی ندارد.
