اگر همه صاحبان پول راضى باشند اشكال ندارد.
معيار روز عيد قربان مکه است؛ ولى اگر ممكن است طورى هماهنگ كنند كه قربانى بعد از رمى جمره عقبه و قبل از حلق باشد.
مىتواند آن را بهعنوان سهم خود بردارد، يا به دوستانش، يا به فقرا و نيازمندان بدهد، ولى دادن آن به قصّاب ـ بهعنوان اجرت كارى كه انجام داده ـ اشكال دارد و احتياط مستحب آن است كه اگر خودش از آن استفاده كرده، قيمت آن را صدقه بدهد و ملاك قيمت روز ذبح قربانى است.
در شرایط فعلى قربانى سه حالت دارد: الف) درصورتیکه بتواند در انجام قربانى کند و در انجام قربانى را به مصرف برساند این مقدّم بر هر چیز است. ب) درصورتیکه انجام قابلمصرف نباشد امّا مسلمین بتوانند آن را بستهبندی کرده به خارج منى و بلد دیگر بفرستند تا مصرف نیازمندان شود. در صورت عدم امکان روش اوّل، روش دوّم واجب است. ج) اینکه هیچکدام از آن دو صورت ممکن نباشد و قربانى ضایع میشود و از بین میرود پول آن را کنار بگذارند و در ماه ذیالحجه هنگام بازگشت قربانى کرده و در مصارف آن مصرف کنند هیچ اشکالى براى حج آنها نخواهد داشت و اگر نمیتوانند پول قربانى را کنار بگذارند بر ذمّه بگیرند.
مستحب است قربانى را سه قسمت كند: یکسوّم آن را براى خود بردارد و یکسوّم را درراه خدا به نيازمندان صدقه دهد و یکسوّم را به دوستان و مؤمنان هديه نمايد. البتّه لازم نيست تقسيم به سه قسمت بهطور مساوى باشد، ولى دادن بخشى از آن به فقير واجب است، امّا خوردن چيزى از آن واجب نيست؛ هرچند موافق احتياط است.
احتياط آن است كه معادل قيمت پوست آن را به فقيرى صدقه دهيد.
پنجمين واجب از واجبات حج و دومین واجب از واجبات منى، قربانى است. بهترين قربانى شتر و متوسّط آن گاو و سادهترين آن گوسفند است و غير از سه حيوان مذكور كفايت نمىكند و تنها بر كسانى واجب است كه حج تمتّع بجا مىآورند و بر غير آنها واجب نيست.
بهتر است قربانى را روز عيد ذبح كنند؛ ولى تأخیر آن تا روز سيزدهم نيز جايز است.
