درصورتی‌که یقین داشته باشد سبب سقط بچه نزدیکی است دیه تعلق می‌گیرد و از دیه چیزی به پدر و مادر نمی‌رسد.) پدر و مادر باید مشترک دیه را بپردازند)
نزدیکی و لذت‌های دیگر با همسر، در ایام عزا حرام نیست اما سزاوار است در شب و روز شهادت پرهیز شود و رعایت ادب در حدّ عرف خوب است، ملاحظه اینکه در عزاى نزدیکان مثل پدر و مادر و مانند آنچه رفتارى دارند.
در این موارد، زن باید به حاکم شرع مراجعه کند و حاکم یک سال به مرد مهلت می‌دهد اگر درمان شد ازدواج باقى است، در غیر این صورت زن می‌تواند نکاح را فسخ کند و احتیاج به طلاق نیست و به فرض که مرد بعدازآنکه خوب شود قابل بازگشت نیست مگر به‌صورت ازدواج جدید.
در مواردى که حرمت مشکوک شود بنابر حلّیت می‌گذارند.
هرگاه كسى دختر نابالغى را با اجازه ولىّ او (در صورت داشتن مصلحت) براى خود عقد كند پيش از آنكه نه سال دختر تمام شود نزديكى كردن با او حرام است و بعد از نه سال نيز اگر استعداد جسمانى ندارد اشكال دارد، ولى درهرحال اگر نزديكى كند و او را افضا نمايد آن زن بر او حرام نمی‌شود مخصوصاً اگر از طريق جراحى يا درمان خوب شود و به حال اصلى بازگردد، بنابراين در مسئله نزديكى با زن علاوه بر تمام شدن سنّ نه سال، لازم است رشد جسمانى براى نزديكى نيز داشته باشد و اگر بيم افضا و ناقص شدن زن باشد نزديكى با او اشكال دارد هرچند به سنّ بلوغ رسيده باشد.
دختر زن انسان از شوهر دیگر در صورت نزدیکی با آن زن ربیبه ی او محسوب می‌شود و با او محرم است و نمی‌تواند با او ازدواج نماید، فرقى میان دخترانى که قبل از نکاح و بعد از طلاق متولدشده‌اند نیست.
زن حق ندارد به این اعذار ازتمکین خوددارى کند و اگر شوهر به او تهمت‌زده، باید نزد حاکم شرع برود و مجازات او را بخواهد، مگر اینکه زن او را ببخشد.
در صورت شک به اصل خواندن عقد احکام عقد موقّت را ندارد و اگر نزدیکی کرده‌اند باید عده وطی به شبهه نگه دارد.
عقد با این عمل باطل نمی‌شود، مگر اینکه زن در عسر و حرج شدید باشد و مرد حاضر نباشد باقیمانده مدت را ببخشد در این صورت می‌تواند نزد فرد عالمی برود تا باقیمانده مدت رابعنوان ولایت از طرف شوهر به او ببخشد و بعد از نگهداری عدّه می‌تواند شوهر کند.
اگر واقعاً نمی‌دانند فرزند متعلّق به کدام است قرعه می‌زنند و در مورد حکم هم هرکدام حکم خود رادارند.
