معیار صله‌رحم، داشتن ارتباط و پیوند با آن‌ها در حدّ متعارف و معمول است؛ البتّه هرقدر خویشاوندى نزدیک‌تر باشد رابطه باید بیشتر باشد.
آرى، در مواردى که ضرر یا مشقّت مهمی باشد، استثنا می‌شود.
اگر بدانید یا اظهار کنند که مایه ناراحتی است می‌توانید قطع کنید ولی اگر به‌وسیله تلفن یا مانند این‌ها ناراحت نشوند می‌توانید از این طرق صله‌رحم را بجا آورید.
واجب نیست اما ثواب آن در حد ثواب صله رحم است.
هرگاه ادامه رابطه با آن‌ها مفسده داشته باشد و یا ترک آن موجب نهی از منکر آنان شود می‌توان موقتاً آن را ترک کرد. در غیر این دو صورت، باید در حدّ واجب صله‌رحم کرد و درعین‌حال امربه‌معروف و نهی از منکر با زبان خوش فراموش نشود.
نحسی عدد سیزده و روز سیزدهم فروردین از خرافات است، ولی گردش در طبیعت و دیدن آثار عظمت خلقت و تفریح سالم به‌دوراز گناه مانعی ندارد.
حداقل صله‌رحم آن است که در عرف گفته شود: «فلان کس با خویشاوندانش ارتباط دارد» و اگر طورى رفتار کند که بگویند: «قطع رابطه کرده» قطع رحم محسوب می‌شود و بستگان در این رابطه باهم متفاوت هستند: نسبت به پدر و مادر، فرزند، برادر و خواهر توجه بیشتری باید کرد و نسبت به ارحام دور توجه مختصر کافی است.
اولا: در برخی روایات نوروز را عید مذهبی دانسته‌اند که حوادث تاریخی مطلوب و یا پیروزی‌هایی در آن واقع‌شده؛ ولی با توجّه به این‌که اعتبار این روایات ثابت نیست نمی‌توان نوروز را به‌عنوان عید مذهبی در نظر گرفت امّا عید ملّی ایرانیان و بعضی کشورهای اسلامی دیگر است؛ مانند بسیاری از اعیاد که در میان اقوام جهان مرسوم است و بدعت هم محسوب نمی‌شود و اساس این عید ملّی آغاز بهار است که تحوّل مهمی در عالم طبیعت و موجودات به وجود می‌آید.ثانیاً: به‌موازات این عید سنّت‌های حسنه و کارهای پسندیده‌ای ازجمله دعا و توجّه به خداوند در آغاز سال، صله‌رحم، کنار گذاشتن کدورت‌ها، نظافت، مسافرت و تجدیدقوا برای انجام کار بهتر، کمک به نیازمندان در هفته احسان و مانند آن انجام می‌شود که آثار مثبتی دارد و ازنظر اسلام مطلوب است.ولی باید از آمیخته شدن این امور مثبت با خرافات و گناهان خودداری کرد؛ ازجمله شب چهارشنبه‌سوری است که هیچ مدرکی برای آن نیست و تفاوتی با سایر چهارشنبه‌ها ندارد و ضایعات فراوانی هرسال در آن ایجاد می‌شود ازجمله نقص در بدن یا آسیب رسیدن به بیماران قلبی و عصبی و زنان باردار که نمی‌توان این‌ها را نادیده گرفت و گفت این مراسم جزء آداب نیاکان است، چراکه مصداق سخن مشرکان در آیه شریفه «وَ كَذلِكَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ في قَرْيَةٍ مِنْ نَذيرٍ الا قالَ مُتْرَفُوها إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا عَلى أُمَّةٍ وَ إِنَّا عَلى آثارِهِمْ مُقْتَدُون» زخرف/23 خواهد شد؛ و پریدن از روی آتش و تبادل سرخی و زردی و امثال آن قطعاً از خرافات است. همچنین روز سیزدهم فروردین که می‌تواند آثار مثبتی ازجمله گردش در طبیعت و دیدن آثار عظیم خلقت خداوند و تفریح سالم داشته باشد و نباید آن را با خرافاتی ازجمله نحس دانستن آن و پایمال کردن زراعت مردم به این بهانه و ارتکاب گناهان آلوده کرد.با توجّه به نکات فوق باید اعتدال را در مورد این عید در نظر گرفت؛ از طرفی نباید آن را به‌طور کامل نفی کرد زیرا آثار مثبت فراوانی دارد و نه هر چیز را که به نام عید نوروز انجام می‌شود پذیرفت «وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاس» بقره/143.
شادی کردن در چنین شبی اشکال شرعی ندارد، اشکال در این است که معمولاً آمیخته با کارهای ناروایی می‌شود که گاه به قیمت جان انسان‌ها تمام می‌گردد و هیچ انسان باوجدانی آن را نمی‌پذیرد.
از مصادیق رحم می توان از افرادی مانند پدر، مادر، پدربزرگ، مادربزرگ، برادر، خواهر، عمه، عمو، دایی، خاله و فرزندان آن ها و ... نام برد.
این کار خلاف عقل و شرع است.
