در وضوى ارتماسى بايد صورت و دست ها از بالابه پایین شسته شود، يعنى اگر وقتى صورت و دست ها را در آب فرومی برد قصد وضو كند، بايد صورت را از طرف پيشانى و دست ها را از طرف آرنج در آب فروبرد و اگر موقع بيرون آوردن از آب قصد وضو مى كند بايدصورت را از طرف پيشانى و دست ها را از طرف آرنج بيرون آورد.
مانعى ندارد كه با همان دست تيمّم كنيد؛ ولى اگر مى توانيد، با دست سالم دست فلج را بگيريد و بر چيزى كه مى توان با آن تيمّم كرد بزنيد و آن را بر پيشانى بكشيد و بعد با دست سالم اين كار را انجام دهيد.
نماز او باطل نیست ولی نباید در چنین وسایلی تصرف کند. البته مواد آرایشی نباید مانند لایه‌ای روی پیشانی را بپوشاند و مانع رسیدن مهر به آن در حال سجده شود.
چنانچه حالت رکوع داشته باشد نه سجود، گذاشتن پیشانی به مهر ضرری نمی‌رساند ولی اگر شبیه به حال سجده بوده باید اعاده نماید.
هرگاه پيشانى بی‌اختیار از جاى سجده بلند شود و برگردد، (این دو برخورد) يك سجده حساب می‌شود، چه ذكر سجده را گفته باشد يا نه ولى اگر اختياراً آن را بردارد اگر قبل از ذكر و از روى عمد باشد نمازش باطل است و الا اشكال ندارد.
اگر موقعى که ذکر سجده را می‌گوید، یکى از هفت عضو را عمداً از زمین بردارد، نماز او باطل می‌شود، ولى موقعى که مشغول گفتن ذکر نیست، اگر غیر از پیشانى، جاهاى دیگر را از زمین بردارد و دوباره بگذارد، اشکال ندارد.
گذاشتن مهر بر پيشاني با دست در حال اختيار سجده محسوب نمی‌شود و اگر مهر را بردارند و بر زمين بگذارند سپس سجده کنند صحيح است.
نمازش صحیح است اما اگر بتواند مهر را بر چیزی بگذارد و سجده کند مقدم است.
می‌تواند مهر را روی دست بگیرد و یا با اشاره سجده کند.
هرگاه در پيشانى دمل و مانند آن باشد و نتواند آن را بر مهر و مانند آن بگذارد می‌تواند مهر را در کنار پيشانى يا در هر دو طرف قرار دهد و مهر را در هر دو طرف آن‌قدر از زمين بلند كند كه دمل در وسط آن قرار گيرد به‌شرط اينكه از چهار انگشت بسته بلندتر نباشد و هرگاه دمل يا زخم تمام پيشانى را گرفته باشد بايد به يكى از دو طرف بيرون پيشانى سجده كند و اگر ممكن نيست چانه را بر مهر می‌گذارد و اگر آن‌هم ممكن نيست هر جاى از صورت كه ممكن شود بر مهر بگذارد و اگر به هيچ جاى از صورت ممكن نشود بايد بهاندازهاى كه می‌تواند خم شود.
كسى كه نمی‌تواند پيشانى را بر زمين بگذارد بايد به‌اندازه‌ای كه می‌تواند خم شود و مهر یا چیز ديگرى كه سجده بر آن صحيح است بر محل بلندترى قرار دهد كه پيشانى به آن برسد و كف دست‌ها و زانوها و انگشتان را به‌طورمعمول بر زمين بگذارد هرگاه نتواند خم شود بايد با سر اشاره كند و الا با چشم‌ها اشاره می‌نماید، يعنى آن را به‌قصد سجده می‌بندد و به نيّت سر برداشتن باز می‌کند و درهرصورت احتياط واجب آن است که مهر را بلند كند و بر پيشانى بگذارد، اگر هیچ‌یک از این‌ها را نتواند احتياط واجب اين است كه در قلبش نيّت سجده كند.
چیزی مانند دستمال‌کاغذی را با دست نگه دارد و پیشانی را بر آن قرار دهد.
