یوم‌الشک يعنى روزى كه انسان شك دارد آخر ماه شعبان است يا اوّل ماه رمضان، روزه آن واجب نيست و اگر بخواهد روزه بگيرد بايد نيّت ماه شعبان كند، يا اگر روزه قضا به ذمه دارد نيّت قضا كند و چنانچه بعداً معلوم شود ماه رمضان بوده از رمضان حساب مىشود، ولى اگر در اثناء روز بفهمد بايد فوراً نيّت خود را به روزه ماه رمضان برگرداند.
كسى كه براى روزه‌ی میّت اجیرشده است می‌تواند براى خودش، روزه مستحبی بگيرد.
مانعی ندارد ولی نیت را خالص کنید آثاری که می‌خواهید حاصل می‌شود.
لازم نیست روزه‌ای‌ام عادت را قضا کند و مسئله 2289 در مورد این سؤال نیست.
در فرض سؤال، می‌تواند نیت نذر کند، اگر بعد معلوم شود رمضان بوده روزه رمضان محسوب می‌شود.
در روزه مستحب اگر قصد كند يكى از مبطلات روزه را انجام دهد يا مردّد شود كه به‌جا آورد يا نه چنانچه به‌جا نياورد و دوباره نيّت كند روزه‌اش صحيح است، هرچند نزدیک غروب آفتاب باشد.
در روزه واجبى كه وقت آن معيّن نيست (مانند روزه قضا) اگر قصد كند يكى از مبطلات روزه را انجام دهد يا مردّد شود كه به‌جا آورد يا نه چنانچه به‌جا نياورد و پيش از ظهر دوباره نيّت كند روزه‌اش صحيح است.
باید قبل از اذان صبح نیت کند والا باید بنا بر احتیاط واجب امساک کرده و قضای روزه را هم بجا بیاورد.
مسافر می‌تواند براى گرفتن حاجت، سه روز در مدينه روزه مستحبی بگيرد (هرچند قصد ده روز نكند) ولى احتياط واجب آن است كه روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را اختيار كند.
هرگاه روزه واجب غير معيّن بر ذمّه دارد (مانند روزه قضاى ماه رمضان يا روزه كفّاره) وقت نيّت آن تا ظهر باقى است، يعنى چنانچه چيزى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد و قبل از ظهر نيّت كند روزه او صحيح است.
هرگاه فراموش کند مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل است و در اين حال روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه را قضا كند.
