مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

گوشت آن حلال نیست.

اگر وقتى به حيوان برسد كه جان داده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد گوشت آن حلال است، ولى اگر به اندازه سر بريدن وقت داشته باشد و در ذبح حيوان كوتاهى كند تا بميرد حرام است.

هنگام به كار بردن اسلحه نام خدا را ببرد، ولى اگر فراموش كند اشكالى ندارد.

در صورتى که وقت براى رسیدن و سر بریدن کافى نباشد و گلوله بدن او را مجروح کرده، و خونى از آن آمده باشد، حلال است. مشروط بر این که سایر شرایط مانند بردن نام خدا به هنگام شکار کردن و مسلمان بودن شکارکننده نیز در آن جمع باشد، و در صورتى که وقت براى سر بریدن دارد و در ذبح آن کوتاهى کند حرام است.

در صورتى که مى داند شکار به وسیله همان تیر از بین رفته، گوشت آن حلال است.

اگر با شمشير يا سلاح ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح است با رعایت شرايط شرعی شکار، حيوانى را دونيم كند و سر و گردن در يك قسمت باقى بماند اگر وقتى برسد كه حيوان جان داده است، هر دو قسمت حلال است، همچنين اگر زنده باشد ولى وقت براى سر بريدن تنگ باشد امّا اگر وقت براى سر بريدن دارد آن قسمت كه در آن سر نيست حرام است و آن قسمت ديگر كه سر دارد اگر مطابق دستورشرع ببرد حلال است.

هرگاه با اسلحه يا سگ غصبى، حيوانى را شكار كند، شكار حلال است و مال او مى شود، ولى گذشته از اين كه گناه كرده بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.

در صورتى كه به وسيله شكار خونى از آنها جارى شود و پيش از آن كه شكارچى برسد و سر آنها را ببرد جان بدهند، پاك و حلال است.

در صورتى كه وجه، عادلانه بوده باشد، و براى حفاظت محيط زيست و بقاى نسل حيوانات صرف گردد، مانعى ندارد، همچنين قرار دادن محدوديّت هاى زمانى و مكانى، در صورتى كه به شكل منطقى و قابل قبول باشد، آن هم جايز است.

در شكار استقبال شرط نيست.

قرار دادن محدوديّت هاى زمانى و مكانى، در صورتى كه به شكل منطقى و قابل قبول باشد، آن هم جايز است.

بنابر احتياط واجب شكار كننده، مسلمان باشد يا بچه مسلمانى كه خوب و بد را مى‏ فهمد.