مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نمازخواندن با این لباس اشکال دارد.

لباس نمازگزار بنا بر احتياط واجب بايد مباح باشد و اگر عمداً در لباس غصبى نماز بخواند حتّى اگر نخ يا دكمه آن غصبى باشد نماز را اعاده كند، ولى اگر نمى‏دانست غصبى است و با آن نماز خواند نمازش صحيح است، همچنين اگر قبلاً مى‏دانسته غصبى است و بعد فراموش كرده، مگر اين‏كه غاصب خود نمازگزار باشد، به اين معنى كه چيزى را غصب كرده و بعد فراموش نموده و با آن نماز خوانده است در اينجا احتياط واجب آن است كه اعاده نمايد.

بنا بر احتیاط نماز را اعاده کند.

چنانچه در اثناء نماز متوجّه شود كه لباس او غصبى است اگر چيز ديگرى كه عورت او را بپوشاند در تن دارد بايد لباس غصبى را بيرون آورد و نماز را ادامه دهد و اگر چيز ديگرى در تن ندارد نماز را بشكند و بالباس غير غصبى نماز بخواند.

در صورت همراه داشتن شیء غصبی، نماز باطل نیست. ولی بهتر ترک آن است.

این‌گونه ذرات، حتّى اگر علم به بقاى آن وجود داشته باشد، مشمول احکام غصب نیست و در حکم تألف است. نکته: حکم تألف (تلف‌شده) یعنی کالعدم محسوب می‌شود نسبت به اینکه مال غصبی محسوب گردد (ذرات غذا مصداق بودن عین مال غصبی نیست).

باطل نیست ولی کار خلافی کرده است.

اگر لباس او منحصر به غصبى است و می‌تواند برهنه نماز بخواند باید به دستورى که براى برهنگان وجود دارد عمل کند؛ به‌این‌ترتیب که: چنانچه احتمال می‌دهد تا آخر وقت لباس مناسبی پیدا کند، احتیاط آن است که نماز را به تأخیر اندازد و اگر پیدا نکرد چنانچه کسى او را می‌بیند باید نشسته نماز بخواند و عورت خود را به این وسیله بپوشاند و اگر کسى او را نمی‌بیند ایستاده نماز بخواند و بنا بر احتیاط واجب عورت را با دست بپوشاند و رکوع و سجود را با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پایین‌تر بیاورد.

درصورتی‌که توجه نداشته، نمازهای گذشته صحیح است.

تصرفات فعلی جایز است ولی اصل کار از ابتدا صحیح نبوده است.

مرتکب کار حرامی شده‌اما نمازش باطل نيست.

در فرض سؤال، نمی‌تواند نماز بخواند ولی می‌تواند آن را بفروشد و به مقدار طلب خود بردارد و یا خودش آن را تملک کند و اضافه قیمت را به صاحبش بدهد و این موضوع درواقع رهن است نه امانت.