هرگاه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است و نماز را شكسته بخواند، بعد بفهمد هشت فرسخ نبوده، نمازش باطل است و بايد آن را اعاده كند و چهار ركعت بخواند و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
اگر يقين داشت مسافت موردنظر هشت فرسخ نيست و در اثناء راه فهميد كه هشت فرسخ بوده بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده اعاده كند.
براى محاسبه مسافت هشت فرسخ بايد فاصلهی بین دو شهر یعنى آخرین خانه مبدأ حرکت و اولین خانه مقصد را حساب کرد.
كسى كه شغلش رانندگى داخل شهر است اگر اتفاقاً به سفر خارج از شهر برود و هشت فرسخ و بيشتر باشد نمازش شكسته است، امّا كسى كه هم رانندگى داخل شهر میکند و هم راننده بيابانى است وقتى به خارج شهر میرود نماز را بايد تمام بخواند.
الف: اگر فاصله میان محل استراحت و محل کار آنها سه یا چهار کیلومتر باشد، قصد اقامه در دو محل صحیح است و نماز و روزه آنها کامل است و اگر فاصله زیاداست قصد اقامه درست نیست نماز آنها قصر است و نمیتوانند روزهبگیرند. ب: مانند پاسخ سؤال الف است. ج: این اشخاص کثیر السّفر هستند. د: مانند پاسخ سؤال ج است. ه: درصورتیکه قصد ده روز اقامت در آن محل نداشته باشند نماز و روزه آنها قصر است. د: فرقى بین آنها در مورد نماز و روزه نیست.
حدوداً 5.5 کیلومتر است.
ملاک خانههای آخر هر دو شهر است اگر فاصله بین آنها بهاندازه مسافت شرعی باشد نماز شکسته است ولی معروف است فاصله مزبور فعلاً 21/5 کیلومتر نیست.
اگر قصد اقامت در آن شهرها را ندارد جزء مسافت محسوب میشود.
درصورتیکه تحقیق کافی کرده باشد اشکالی ندارد.
هر فرسخ سه میل است و هر میل چهار ذراع متوسط است که با آزمایش و تجربهای که ما داشتیم با واحد کیلومتر حدود 43 کیلومتر میشود.
نمازش در آنجا تمام است ولی در مسیر برگشت (اگر مسافت شرعی باشد) شکسته است.
در مواردی که یقین دارید نماز را در شهر کامل خواندهاید تدریجاً بهطور شکسته قضا کنید و در مواردی که یقین ندارید و یا شک دارید وظیفهای ندارید همینطور در مورد روزهها.
