كسى كه قصد هشت فرسخ دارد بايد نمازش را شكسته بخواند، هرچند هرروز مقدار كمى راه برود ولى بهاندازهای باشد كه به او مسافر گويند.
در مورد وطن جدید، چون سابقه سكونت نداشته است ولى در مورد وطن سابق، چون در اين شهر زندگى میکرده و وطنش بوده است، لذا ازنظر عرف هنوز اعراض نكرده است و در اين محل زندگى میکند.
اگر سفر انسان حرام نيست، ولى سوار بر مركب غصبى شود، بنا بر احتياط واجب جمع میان نماز شكسته و تمام كند، يعنى هم نماز دورکعتی و هم چهار ركعتى بهجا آورد.
در تمام آنچه برای آن، روز را میشماریم بهصورت تلفیقی محاسبه میشود و منظور از روز تلفیقی آن است که حادثه دراثنای روز باشد و الا اگر از اول طلوع فجر جریان واقعشده باشد ده روز و نه شبی که در وسط آن است کافی است.
هرگاه كسى میخواهد نه روز يا كمتر در محلی بماند بعد از گذشتن اين مدّت باز تصميم میگیرد نه روز يا كمتر بماند تا سى روز، بايد نماز را شكسته بخواند، از روز سى و يكم بايد نماز را تمام بخواند.
هرگاه صحرانشين خانهبهدوش مانند مردم ديگر براى زیارتخانه خدا، يا تجارت، يا مسافرت ديگرى غیرازآن مسافرت كه جزء زندگى اوست برود بايد نماز را شكسته بخواند.
مسافت آسمانی و زمینی برای نماز شکسته تفاوتی نمیکند.
در سفر و محل کار نماز تمام است.
چنانچه عرفا جزء منطقهی 8 شهر قم محسوب شود جزء شهر قم محسوب شده و نماز اهالی که رفتوآمد دارند کامل است.
ممكن است كسى در دو محل زندگى كند، مثلاً شش ماه در شهرى و شش ماه ديگر در شهر ديگر، هردو وطن او محسوب میشود و حتّى ممكن است انسان داراى سه وطن باشد، مشروط به اينکه در هرکدام چهار ماه از سال (هرچند بهصورت پراکنده) بماند.
