جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه مشغول نماز باشد و طلبكارى طلب خود را مطالبه كند، چنانچه بتواند در بين نماز طلب او را بدهد و صورت نماز به هم نخورد بهتر است در همان حال بپردازد، ولى اگر بدون شكستن نماز ممكن نيست صبر كند تا نماز تمام شود و اين مقدار تأخير منافات با فوريت اداى دين ندارد مگر اين‏كه ضرورت خاصى داشته باشد، مثل اين‏كه همراهان وهمسفران طلبكار مى‏روند واو به زحمت مى‏افتد؛ بنابراین شکستن نماز براى پرداخت بدهى مردم، درصورتی‌که بعد از نماز دسترسى به او پیدا نمی‌کند، واجب است.

هرگاه در اثناء نماز بفهمد مسجد نجس شده و تطهير مسجد نماز را به هم نزند آن را تطهير كند، در غير اين صورت بعد از نماز اقدام به تطهير مسجد نمايد و احتياط واجب آن است كه نماز خود را طولانى نكند.

اگر پيش از ركوع رکعت اول متوجّه شود اذان و اقامه را فراموش كرده چنانچه وقت وسعت داشته باشد بهتر است نماز را بشكند و اذان و اقامه را بگويد و دوباره شروع كند.

چنانچه‌ کاری است که انجام ندادن آن سبب نارضایتی آن‌ها می‌شود نماز را خلاصه کند.

درصورتی‌که بیم آن می‌رود که خودش و اطراف را آلوده کند، مانعی ندارد.

در فرض سؤال باید نماز را خلاصه کند.

اشکال دارد، مگر در مواردى که کار بسیار ضرورى باشد.

در مواردى كه شكستن نماز واجب است چنانچه ادامه دهد معصيت كرده و نماز او نيز اشكال دارد.

می‌تواند نماز را بشکند هرچند از حیواناتی که مالیت دارند نباشد.

در فرض سؤال اشکالی ندارد.

شکستن نماز در صورت ضرورت مانعی ندارد.

شكستن نماز واجب عمداً بنا بر احتياط جايز نيست، ولى براى جلوگيرى كردن از ضرر قابل توجّه مالى يا بدنى مانعى ندارد، مثلاً اگر جان نمازگزار يا كسى كه حفظ جان او واجب است به خطر بيفتد و بدون شكستن نماز رفع خطر ممكن نباشد بايد نماز را شكست، همچنين براى حفظ مالى كه نگهدارى آن لازم است، امّا براى مالى كه اهمیت چندانى ندارد، مكروه است.