مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بنا بر احتیاط واجب نجس است.

خون انسان و هر حيوانى كه خون جهنده دارد (يعنى اگر رگ آن را ببرند خون از آن به‌سرعت جارى می‌شود) نجس است، ولى خون حيواناتى كه خون جهنده ندارند مانند ماهى و مار و همچنين خون پشه پاك است.

خونى كه از لثه يا جاى ديگر دهان بيرون مى‏آيد هرگاه در آب دهان حل شود و از بين برود پاك است و فروبردن آب دهان نيز در اين صورت جايز است، ولى عمداً اين كار را نكند.

خون انسان و هر حيوانى كه خون جهنده دارد (يعنى اگر رگ آن را ببرند خون از آن به سرعت جارى مى‏شود) نجس است، ولى خون حيواناتى كه خون جهنده ندارند مانند ماهى و مار و همچنين خون پشه پاك است.

هرگاه حيوانی (اعم از حلال‌گوشت یا حرام‌گوشت) را ذبح کنند (اعم از ذبح شرعی یا غیرشرعی) و خون آن به مقدار معمول بيرون آيد خونى كه در بدنش باقى می‌ماند پاك است. مگر اين‏كه سر حيوان را در جاى بلند قرار دهند و خون به بدن حيوان برگردد و اگر به علّت نفس كشيدن، خون برگردد نيز احتياط واجب، اجتناب است. البته خون سگ و خوک درهرصورت نجس است.

احکام خون طبیعى ندارد.

پاک است.

درصورتی‌که يقين داشته باشيد در ساخت آن از خون استفاده‌شده احتياط كنيد.

اين خون‌ها نجس نيست و اگر جدا كردن آن از گوشت بسیار مشکل است، يا به هنگام پخته شدن مستهلك می‌شود، خوردن آن نيز مانعى ندارد.

تمام آن‌ها حکم خون را دارد.

هرگاه خون به‌واسطه كوبيده‏ شدن زیرپوست يا ناخن بميرد، اگر طورى باشد كه ديگر به آن خون نگويند پاك است و اگر به آن خون بگويند مادام كه زیرپوست و ناخن است براى وضو و غسل و نماز اشكال ندارد، امّا هرگاه سوراخ شود اگر ضرر و زحمت فوق‌العاده‌ای ندارد بايد آن را بيرون آورند و اگر زحمت زياد دارد بايد براى وضو و غسل اطراف آن را شست و پارچه‏اى روى آن بگذارد و روى پارچه دست‌تر بكشد و احتياطاً تيمّم هم بكند.

اگر خون قطع نمی‌شود و جنبه ضرورت دارد جایز است؛ امّا احتیاط واجب آن است که اگر ممکن است درمان کنند.