مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

جایز نیست.‌

گرچه آن‌ها جزو دشمنان اسلام هستند ولی مصداق کفار حربی محسوب نمی‌شوند.

کفار به چهار گروه تقسیم می‌شوند:گروه اول: کفار ذمیآن‌ها اهل کتابی هستند که در کشور اسلامی‌زندگی می‌کنند و پیمان ذمه دارند. یعنی با مسلمانآن‌همزیستی مسالمت‌آمیز دارند و به قوانین اسلام احترام می‌گذارند و در صورت درخواست حکومت اسلامی، جزیه می‌پردازند که در شرایط فعلی همان مالیات است و حکومت اسلامی، جان و مال و ناموس آن‌ها را مانند سایر شهروندان حفظ می‌کند.گروه دوم: کفار معاهَدکفاری که خارج از کشورهای اسلامی هستند ولی با مسلمانان عهد و پیمان‌دارند و در زمان حاضر، مبادله سفیر و کاردار و مانند آن نوعی عهد و پیمان محسوب می‌شود. مسلمانان با این گروه نیز با مسالمت و رعایت حقوق یکدیگر مراوده می‌کنند.نکته: کفار مستأمن که موقتاً از حکومت اسلامی طلب امنیت می‌کنند و با دریافت ویزا و پذیرش گذرنامه آن‌ها توسط حکومت، وارد کشور می‌شوند را جزء گروه دوم می‌شماریم. زیرا استیمان، نوعی عهد و پیمان است هرچند با آن‌ها مبادله سفیر و نماینده نداشته باشیم. بنابراین جهانگردها و امثال آن‌ها حتی از کشورهای محارب که ویزا می‌گیرند و وارد کشور می‌شوند، باید در امنیت کامل باشند.گروه سوم: کفار مهادِنکفاری که نه با مسلمانان عهد و پیمانی دارند و نه در جنگ هستند؛ مانند بعضی از کشورها که در زمان حاضر هیچ ارتباطی با مسلمانان ندارند، این گروه نیز در امنیت قرار دارند. قرآن مجید می‌فرماید: «لایَنْهاکُمُ اللهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقاتِلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَ لَمْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِیارِکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِین» آن‌ها مصداق این آیه هستند و به‌صراحت قرآن (لاینهاکم)، می‌توان حتی به آن‌ها نیکی کرده و باید عدالت را درباره آن‌ها رعایت نمود و در امنیت باشند. هرچند عهد و پیمانی با مسلمانان ندارند.گروه چهارم: کفار محاربکفاری که در حال جنگ با مسلمانان هستند یا به محاربین کمک می‌کنند. در عصر ما بعضی کشورها مانند اسرائیل و برخی دیگر از کشورها مستقیم با مسلمانان در حال جنگ هستند و بعضی‌ها هم به آن‌ها کمک می‌کنند.در مورد شهروندان این کشورها، آن‌هایی که به حکومت کمک می‌کنند، در حکم محارب هستند مانند مردم اسرائیل که با ساخت شهرک‌ها و سکونت در آن‌ها و خوشحالی در شکست مسلمانان سبب کمک و تقویت اسرائیل هستند.ما مسئول حفظ امنیت این گروه نیستیم. ولی نباید جز به سربازان و مهاجمین آن‌ها، آن‌هم در میدان جنگ، آسیب رساند. همان‌طور که پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) فرمودند: «افرادی که در میدان جنگ نیستند وزنان و پیرمردها و بچه‌ها را از بین نبرید و اموالشان را آتش نزنید و ...» برخلاف عمل تأسف‌بار وهابی‌های تندرو که اقدام به نابودی افراد بی‌گناه و حتی مسلمانان می‌کنند. و نیز به همین دلیل، ما اجازه تولید و استفاده از سلاح‌های کشتارجمعی و بمب اتم را نمی‌دهیم. چون غیر جنگجویان را هم هدف قرار می‌دهد.

كافر يعنى كسى كه خدا، يا پيامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) را قبول ندارد، يا براى خدا شريكى قرار مى‏دهد بنا بر احتياط واجب در غير موارد ضرورت باید از آن‌ها اجتناب کنند، هرچند به يكى از اديان آسمانى، مانند آيين يهود و نصارى ايمان داشته باشد.

چنانچه سلام کردن باعث جلب آن‌ها به اسلام می‌شود، اشکالی ندارد.

اجتناب از کافر در غیر موارد ضرورت، تمام اجزاى بدن او حتّى مو و ناخن را شامل می‌شود.

کفار ذاتاً نجس نیستند؛ ولی چون از نجاسات ظاهری پرهیز نمی‌کنند برای آن‌هایی که نیازی به معاشرت ندارند، احتیاط واجب آن است که آلوده به زندگی آن‌ها نشوند.

كسى كه ضرورى دين اسلام يعنى چيزى را كه همه مسلمانان مى‏دانند (مانند معاد روز قيامت و واجب بودن نماز و روزه و امثال آن) را منكر شود، چنانچه ضرورى بودن آن را بداند، كافر است و اگر در ضرورى بودن آن شك دارد كافر نيست، ولى احتياط مستحب آن است كه از او اجتناب شود.

كسانى كه به خدا و پيامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) ایمان‌دارند، ولى وسوسه‏ هايى براى آن‌ها پيدا می‌شود و به مطالعه و تحقيق مى‏ پردازند پاكند و اين وسوسه‏ ها ضررى ندارد.

اين کار چون به نام نيک، حيثيت و آبروي مسلمانان ضرر وارد می‌کند، بايد از آن خودداري کرد و اين اموال از قبيل غنائم جنگي محسوب نمی‌شود.

ااگر پدر او مسلمان باشد چنین است و حکم مسلمان را دارد ولی اگر فقط مادر او مسلمان باشد احتیاط مستحب آن است که از او اجتناب کنند تا خودش مستقل شود و به فهم برسد.بنابراین اگر یکی از این افراد مسلمان باشند بچه نیز تابع انها می باشد: پدر، مادر، پدربزرگ و مادربزرگ چه پدری و چه مادری.

درصورتی‌که ناچار است با او در یک‌منزل باشد لازم نیست از او پرهیز نماید ولی سعی کند با زبان خوب او را به اسلام بازگرداند.