جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

جایز نیست.‌

كسانى كه به خدا و پيامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) ایمان‌دارند، ولى وسوسه‏ هايى براى آن‌ها پيدا می‌شود و به مطالعه و تحقيق مى‏ پردازند پاكند و اين وسوسه‏ ها ضررى ندارد.

کفار ذاتاً نجس نیستند؛ ولی چون از نجاسات ظاهری پرهیز نمی‌کنند برای آن‌هایی که نیازی به معاشرت ندارند، احتیاط واجب آن است که آلوده به زندگی آن‌ها نشوند.

كسى كه ضرورى دين اسلام يعنى چيزى را كه همه مسلمانان مى‏دانند (مانند معاد روز قيامت و واجب بودن نماز و روزه و امثال آن) را منكر شود، چنانچه ضرورى بودن آن را بداند، كافر است و اگر در ضرورى بودن آن شك دارد كافر نيست، ولى احتياط مستحب آن است كه از او اجتناب شود.

چنانچه سلام کردن باعث جلب آن‌ها به اسلام می‌شود، اشکالی ندارد.

اين کار چون به نام نيک، حيثيت و آبروي مسلمانان ضرر وارد می‌کند، بايد از آن خودداري کرد و اين اموال از قبيل غنائم جنگي محسوب نمی‌شود.

ااگر پدر او مسلمان باشد چنین است و حکم مسلمان را دارد ولی اگر فقط مادر او مسلمان باشد احتیاط مستحب آن است که از او اجتناب کنند تا خودش مستقل شود و به فهم برسد.(البته اگر یکی از این افراد مسلمان باشند بچه نیز تابع آن‌ها است: پدر یا مادر و یا پدربزرگ یا مادربزرگ چه پدری و چه مادری)

درصورتی‌که ناچار است با او در یک‌منزل باشد لازم نیست از او پرهیز نماید ولی سعی کند با زبان خوب او را به اسلام بازگرداند.

گرچه آن‌ها جزو دشمنان اسلام هستند ولی مصداق کفار حربی محسوب نمی‌شوند.

اجتناب از کافر در غیر موارد ضرورت، تمام اجزاى بدن او حتّى مو و ناخن را شامل می‌شود.

درصورتی‌که حضانت و تربیت او به آن‌ها واگذار شود در طهارت تابع آن‌ها است.

كافر يعنى كسى كه خدا، يا پيامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) را قبول ندارد، يا براى خدا شريكى قرار مى‏دهد بنا بر احتياط واجب در غير موارد ضرورت باید از آن‌ها اجتناب کنند، هرچند به يكى از اديان آسمانى، مانند آيين يهود و نصارى ايمان داشته باشد.