صورت را از بالاى پيشانى يعنى جايى كه موى سر مى رويد تا آخر چانه و از نظر پهنا به مقدارى كه ميان انگشت وسط و شست قرار مىگيرد، بايد شست و اگر مختصرى از اين مقدار شسته نشود وضو باطل است، لذا براى اينكه يقين پيدا كند تمام اين مقدار شسته شده بايد كمى اطراف آن را هم بشويد.
هرگاه دست شخصی بيش از حدّ معمول بزرگ يا كوچك باشد اعتبارى به آن نيست، بلكه بايد ببيند افراد معمولى چه اندازه از صورت خود را مى شويند، او هم همان مقدار را بشويد، همچنين كسى كه رستنگاه موى او بسيار بالا يا بسيار پايين است مطابق افراد معمولى صورت خود را مى شويد.
كسانى كه محاسن دارند، چنانچه پوست صورت از لاى موها پيدا باشد بايد آب را به پوست برسانند و اگر پيدا نباشد شستن روى مو كافى است و رسانيدن آب به زير آن لازم نيست.
هرگاه مکلف شك كند كه موى صورت او به اندازه اى است كه پوست از لاى آن پيدا است يا نه، بنابر احتياط واجب هر دو را بشويد.
هنگام شستن صورت برای وضو، واجب نمی باشد داخل بينى و مقدارى از لب و چشم كه در وقت بستن ديده نمى شود، شسته شود.
انجام این کار با دست چپ اشکالی ندارد، هر چند بهتر است با دست راست انجام شود.
در مورد خروج «نزعتان» ادّعاى اجماع شده است.
هنگام شستن صورت باید از بالا به پایین شسته شود و بالعکس آن جایز نیست و وضو باطل است.
براى وضو، شستن صورت مرتبه اوّل واجب است و احتياط واجب، ترك مرتبه دوم است، امّا مرتبه ی سوم و بيشتر حرام است. منظور از مرتبه اوّل آن است كه تمام عضو را بشويد خواه با يك مشت آب باشد يا چندين مشت، وقتى كه تمام شد يك مرتبه حساب مىشود.
بعد از شستن صورت بايد دست راست را از آرنج تا سر انگشتها بشويد و بعد از آن دست چپ را به همين ترتيب بشوید، البته برای این که یقین نماید آرنج را كاملًا شسته، كمى بالاتر از آرنج را هم بشويد.
هنگام شستن دستها باید از بالا به پایین شسته شود و بالعکس آن جایز نیست و وضو باطل است.
معمولًا در عرف پيش از شستن صورت، دستها را تا مچ مى شويند، ولى اين براى وضو كافى نيست، بايد بعد از شستن صورت در موقعى كه دست راست و چپ را مىشويد تمام دست را بشويد و اگر فقط تا مچ را بشويد وضوى او باطل است.
