مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

به محل سجده نگاه کند بهتر است و مستحبات را تا آنجا که تطبیق می‌کند انجام دهد.

کامل بایستد و بعد به سجده برود.

در موقع ذكر واجب بايد بدن آرام باشد و براى ذكر مستحب نيز اگر آن را به‌قصد ذكر ركوع مى‏گويد آرام بودن بدن لازم است.

خواندن نماز قضا در این حالت مانعی ندارد، البته اگر امید بهبودی دارد احتیاط است صبر نماید و بعد از بهبودی بخواند.

كسى كه نمى‏تواند به‌اندازه ركوع خم شود اگر بتواند بايد به چيزى تكيه كند و ركوع نمايد و اگر آن‌هم ممكن نشود بايد به هراندازه كه ممكن است‏ خم شود و اگر هيچ نتواند خم شود بايد ركوع را به‌صورت نشسته انجام دهد و اگر آن‌هم ممكن نشود در حال ايستاده با سر اشاره مى‏كند و اگر اين را هم نتواند به نيّت ركوع چشم‌ها را بر هم مى‏گذارد و ذكر را مى‏گويد و به نيّت برخاستن از ركوع چشم‌ها را بازمى‏كند.

کسي که می‌تواند، بايد نمازهاي قضا را نيز ايستاده بخواند. البته اگر تعداد نمازهاي قضا، به‌اندازه‌ای زياد است که حتي اگر به‌صورت تدريجي نيز بخواند، توان ايستادن ندارد، می‌تواند آن مقدار را که مشقت دارد، نشسته بخواند.

ركوع از واجبات ركنى است كه اگر ترك شود يا در یک‌رکعت دو ركوع يا بيشتر به‌جا آورد نماز باطل است خواه عمداً باشد يا از روى سهو و فراموشى.

بهتر است پاها به هم نزدیک باشند.

تفاوتى نمی‌کند.

چنین چیزی در دستورات به ما نرسیده است.

بعد از تمام شدن ركوع، واجب است راست بايستد و بعد از آرام گرفتن بدن به سجده رود و اگر عمداً اين كار را ترك كند نمازش باطل است، امّا اگر از روى سهو باشد اشكالى ندارد.

در هر ركعت بعد از قرائت، يك ركوع واجب است، يعنى به‏اندازه‏اى خم شود كه اگر بخواهد كف دست‌ها را به‌زانو بگذارد بتواند، بلكه احتياط واجب آن است كه كف دست‌ها را بر زانو بگذارد.