مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

قربت مطلقه امر دارد؛ ولی در قصد رجا، امر مشکوک است.

اگر قسمتى از نماز را به‌قصد ريا انجام دهد نماز باطل است، خواه قسمت واجب باشد مثل حمد و سوره، يا مستحب مانند قنوت، بنابراحتياط واجب.

نماز را بايد به‌قصد قربت يعنى براى اطاعت فرمان خدا انجام داد و لازم نيست نيّت را به زبان آورد و يا در اوّل نماز از قلب بگذراند، همين اندازه كه اگر سؤال كنند چه مى‏كنى، بتواند جواب دهد كه براى خدا نماز مى‏خوانم كافى است.

هرگاه اصل نماز را براى خدا مى‏خواند، ولى به‌قصد ريا آن را در مسجد يا در اوّل وقت يا با جماعت انجام مى‏دهد نمازش باطل است، ولى اگر براى ريا نيست بلكه نمازخواندن در اوّل وقت يا در مسجد براى او راحت‏تر است اشكالى ندارد.

هرگاه قصد قربت داشته باشد مانعى ندارد. البته جهر و اخفات را باید رعایت کند.

بهتر است نیّت جماعت کند تا از ثواب نماز جماعت بهره‌مند شود.

نيّت بايد تا آخر نماز ادامه داشته باشد و اگر طورى غافل شود كه نداند چه مى‏كند نمازش باطل ‏است.

باید به نیت مافی الذمه (یعنى آنچه وظیفه اوست) بخوانید.

نماز باطل نمی‌شود ولی اگر چیزی از واجبات نماز را در حال تردید خوانده است باید آن مقدار را اعاده کند

می‌تواند به نیّت مافی الذمه بخواند.

هركس براى ريا يعنى نشان دادن به مردم نماز يا عبادت ديگرى را انجام دهد علاوه بر اين‏كه عبادتش باطل است گناه كبيره نيز انجام داده است و اگر خدا و مردم را هر دو در نظر بگيرد باز عملش باطل و گناه كبيره است.

اگر در صف جماعت ایستاده نماز را به نیّت جماعت ادامه دهد.